Ο Αντίνοος Αλμπάνης δίνει στον διαβήτη μια ρεαλιστική θέση στην τηλεόραση

«Ο Μιχάλης της σειράς δεν είναι “ο διαβητικός”. Είναι ένας γιατρός, που στο μεταξύ, ζει με ένα χρόνιο νόσημα» διαβάζουμε στη στήλη Out.about, στο provocateur.gr, σε άρθρο που συνεχίζει ως εξής:

«…Είμαι εδώ για να μιλήσω για μια σύντομη αλλά σημαντική σκηνή του δεύτερου επεισοδίου. Τόσο απλή και σύντομη που το μόνο που περιέχει είναι τον Αντίνοο Αλμπάνη, στον ρόλο του γιατρού του νησιού, να κάνει μια ένεση ινσουλίνης, στα γρήγορα.

Βρείτε την σελίδα της σειράς εδώ και την ομάδα εδώ

Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, κατά γενική ομολογία, είναι στο κύμα του concept συμπερίληψη, το οποίο προσπαθούν τέχνη, τηλεόραση, εταιρίες και μέσα να εξαργυρώσουν σε νούμερα, χρήματα, εξυπηρετώντας στο by the way, τον βασικό του κατά τα άλλα στόχο: να εκπροσωπούνται όλοι. Ανεξαιρέτως. Στην τηλεόραση έχουμε δει διαβητικούς να παρουσιάζονται κυρίως ως ασθενείς. Όταν εκπροσωπούνται, γιατί συνήθως είναι σαν να μην υπάρχουν. Ο διαβήτης, σύμφωνα με τη μυθοπλασία, αφορά μόνο υπερήλικες. Στα μέσα από την άλλη, η προσπάθεια να γίνει αντιληπτό πως ένα διαβητικό άτομο ζει μια κανονική ζωή, τρακάρει πάνω στην ημιμάθεια. Αισθητήρες μέτρησης γλυκόζης παρουσιάζονται ως αντλίες ινσουλίνης, τη στιγμή που τα μοντέλα που δεν μπαίνουν κόπο να τις αφαιρέσουν κατά τη διάρκεια του catwalk (ναι, για τη Lila Moss μιλάμε) θεωρούν πως κάνουν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόπο, έχοντας μια καθημερινότητα σχεδόν όπως όλων των άλλων.

Βρείτε την σελίδα της σειράς εδώ και την ομάδα εδώ

Αυτό που κάνει τη διαφορά, είναι αυτό που είδαμε τον Mιχάλη του Maestro, τον γιατρό του νησιού, να κάνει στα γρήγορα, ανάμεσα στα ραντεβού και τις υποχρεώσεις του. Με την προχειρότητα που προσδίδει σε κάθε ιεροτελεστία η καθημερινή τριβή μαζί της: μια ένεση ινσουλίνης. Τόσο γρήγορα, τόσο άτσαλα, τόσο φυσιολογικά. Χωρίς υπερβολές. Χωρίς παραπάνω λέξεις. Το show, don’t tell επιτελέστηκε σε μια από τις καλύτερες μορφές του, και έδωσε στον διαβήτη τη θέση που του άξιζε στην ελληνική μυθοπλασία. Και στους διαβητικούς μια ελληνική επιτέλους σκηνή που να τους θέτει σαν ομάδα, εκεί ακριβώς που βρίσκονται: στην ίδια καθημερινότητα με όλους, στο διπλανό γραφείο, στο διπλανό ιατρείο, στον διάδρομο δίπλα μας στο γυμναστήριο, στο διπλανό σκαμπό στο μπαρ».

Ο Αντίνοος Αλμπάνης δίνει στον διαβήτη μια ρεαλιστική θέση… – Provocateur