Με πάνω από 40 χρόνια στις πλάτες του πλέον, οι Metallica συνεχίζουν την τεράστια πορεία τους, όμως ο χρόνος φυσικά είναι αμείλικτος για όλους και κάποια στιγμή το τέλος θα έρθει.
Μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό της Αμερικής ο Lars Ulrich, ρωτήθηκε αν βλέπει αυτό το τέλος και μάλιστα το οριοθέτησε κιόλας χρονικά.
«Ο Bruce Springsteen παίζει τρίωρες συναυλίες και μόλις έπαιξε 28 τραγούδια στην πρώτη βραδιά της περιοδείας. Φαίνεται πιο υγιής και δυνατός από ποτέ. Αλλά… κανένας τους δεν παίζει το “Battery” κάθε βράδυ. Θα έλεγα ότι αν παραμείνουμε υγιείς, ελπίζω ότι έχουμε άλλη μια δεκαετία μπροστά μας».
Ο ντράμερ των Metallica, τόνισε ότι παρά τα όσα έχουν πετύχει, νιώθουν ακόμα νέοι και με μεγάλη όρεξη.
«Σαράντα δύο χρόνια μετά και ακόμα είναι πολύ τρελό. Το έχω πει χίλιες φορές και οι άνθρωποι που μας ακολουθούν πιθανότατα γουρλώνουν τα μάτια τους κάθε φορά που το λέω, αλλά εξακολουθώ να νιώθω ότι μόλις ξεκινάμε και ακόμα νιώθω ότι απλά προσπαθούμε να τα καταλάβουμε όλα και συνεχίζουμε να απειλούμε, τουλάχιστον τους ανθρώπους γύρω μας, ότι μπορεί να γίνουμε επαγγελματίες κάποια στιγμή σύντομα.
Είναι τρομερό πράγμα η αφοσίωση και η υποστήριξη από τους οπαδούς όλα αυτά τα χρόνια. Και, προφανώς, δεν είναι πάντα οι ίδιοι οπαδοί.
Υπάρχει μια ολόκληρη δεξαμενή, και ειδικά στον απόηχο, ας πούμε, ενός φαινομένου όπως το «Stranger Things» το περασμένο καλοκαίρι, υπάρχει μια εντελώς νέα, νέα γενιά που εμφανίζεται σε όλες τις συναυλίες. Με αναγνωρίζουν δεκάχρονα στο δρόμο».
Κλείνοντας είπε ότι πλέον μπορούν να απολαύσουν περισσότερο την επιτυχία τους, αφού έχουν κατεβάσει ρυθμούς σε σχέση με τα νιάτα τους.
«Για πολλά χρόνια, στα είκοσι και στα τριάντα μας, ήμασταν γεμάτοι οργή και αλκοόλ. Πιθανότατα δεν επιβραδύναμε ποτέ αρκετά για να πάρουμε τίποτα από αυτά. Δεν είναι εύκολο να το κάνεις αυτό όταν κινείσαι τόσο γρήγορα. Αλλά τώρα στις προχωρημένες ηλικίες μας εδώ, παρόλο που αισθανόμαστε ακόμα πολύ νέοι, είναι εκπληκτικό ότι υπάρχει ακόμα αυτή η αγάπη για τη heavy μουσική και για αυτό που κάνουμε.
Η διαφορά τώρα, σε σύγκριση με, ας πούμε, πριν από 20, 30 χρόνια, είναι ότι επιβραδύνουμε αρκετά για να αποδεχθούμε και να εκτιμήσουμε την αγάπη, να εκτιμήσουμε τη γενναιοδωρία των θαυμαστών και την αλληλεπίδραση και πόσο τυχεροί είμαστε όλοι που μοιραζόμαστε μουσική και είμαστε εδώ και μπορούμε να παραδίδουμε στο κοινό σε ένα επίπεδο αρκετά ικανοποιητικό».
