Το πρόβλημα δεν είναι πως δεν ξέρει μία Κική τον Σταύρο Ξαρχάκο αλλά ότι ο κόσμος ξέρει την Κική.
Προδικτατορικά σε μια ομιλία του Γεωργίου Παπανδρέου στη Βουλή ένας βουλευτής της Δεξιάς τον διέκοπτε συνεχώς θορυβώντας ασυστόλως. Κάποια στιγμή ο αρχηγός της Ένωσης Κέντρου θυμωμένος ζήτησε να μάθει το όνομα του αγενούς.
Αυτός σηκώθηκε και παρουσιάστηκε.
Μόλις τον είδε ο Παπανδρέου είπε το αμίμητο: «Α, εσείς, τότε δεν έχει καμιά σημασία».
Αφορμή για την παραπάνω αναφορά ήταν το τρενταρισμα και οι δηλώσεις για κάποια Κική!
Αναρωτιέται λέει η Σούπερ Κική ποιος είναι ο Ξαρχάκος.
Λες και ξέρουμε εμείς ποια είναι η Σούπερ Κική. Προφανώς, όμως, τη γνωρίζουν πολλοί για να σηκωθεί τέτοια σκόνη.
Το προβλήμα δεν είναι πως δεν ξέρει μία Κική τον Σταύρο Ξαρχάκο αλλά ότι ο κόσμος ξέρει την Κική. Ενώ κανονικά η αντίδραση θα έπρεπε να είναι: «Α, εσείς, τότε δεν έχει καμιά σημασία». Για να το γράψω και πεζοδρομιακά, «στα @@@ μας τι ξέρει και τι δεν ξέρει η Κική».
Πόσο διαφορετική θα ήταν η Ελλάδα αν άνθρωποι σαν την Κική δεν είχαν τόση προβολή από τα μέσα ενημέρωσης που προβάλουν τη βλακεία και την υποκουλτούρα.
Το πρόβλημα με την κάθε Σούπερ Κική και κάτι εφήμερες περσόνες που έχουν καθημερινή προβολή, μέχρι και δικές τους εκπομπές, δεν είναι που δεν ξέρουν τον Ξαρχάκο αλλά που δεν αντιλαμβάνονται πόσες ανοησίες λένε.
Και εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Στην προβολή της ανοησίας, της βλακείας και της χυδαιότητας ως κανόνα στην τηλεόραση και στα σόσιαλ μίντια.
Περαστικά μας για το επίπεδο μέσα στο οποίο εμείς οι ίδιοι επιβραβεύουμε καθημερινά με τις επιλογές μας !
