«Είδε μια πανέμορφη κοπέλα να την πλησιάζει και ξαφνικά…»

Το σuγκλονιστικό θαύμα της Αγίας Βαρβάρας σε γυναίκα που νοσούσε και θα έχανε το πόδο της. Με την ευκαιρία, δείτε το θαύμα της Παναγίας που τσακίζει κόκαλα.

Ο γερο-Γιώργης ο Μεράκουλος κατέθετε με τη σύζυγο του, το Λενιώ, τη μαρτυρία τους για το θαύμα της Αγίας μεγαλομάρτυρας Βαρβάρας. Η Λενιώ είχε βγάλει ένα μεγάλο σπυρί στο καλάμι του ποδιού, που κάθε μέρα γινότανε και μεγαλύτερη πληγή. Οι γιατροί ανησύχησαν. Πρότειναν στο γερο-Γιώργη να τη μεταφέρει στην Αθήνα, να της κόψουνε το πόδι.

Η Λενιώ στο άκουσμα του ακρωτηριασμού άρχισε θρήνο και κοπετό μεγάλο. Η γειτόνισσα Κατερίνη, ακούγοντας την να κλαίει, τη ρώτησε: «-Γιατί, κυρα-Λενιώ, κλαις;». «-Παιδί μου, ο γιατρός είπε να μου κόψουνε το πόδι». «-Θεια μου, την αγία Βαρβάρα να επικαλεστείς. Αυτή θα σε θεραπεύσει». Άρχισε η Λενιώ τα παρακαλητά μέρα και νύχτα.

Οι φωνές και τα δάκρυα της τελειωμό δεν είχαν. Βλέπει μια νύχτα να πλησιάζει την κλίνη της πανέμορφη κόρη και τη ρωτά: «-Τι έχεις, Λενιώ, και με καλείς;». «-Δε βλέπεις, κόρη μου, τον πόνο μου και τον καημό μου και με ρωτάς Τι έχω; Κάνω τάματα στην αγία Βαρβάρα, αλλά δε με ακούει». «-Ξεσκέπασε το πόδι σου, να δω το τραύμα». Άπλωσε η κόρη το χέρι της στην πληγή και αυτό ήταν.

Ο γιατρός, που επισκέφθηκε στο χωριό άλλη ασθενή, ρώτησε το γερο-Μεράκουλο: «-Τι κάνει η σύζυγος σου;». «-Θεραπεύτηκε, ούτε σημάδι δεν έμεινε στο πόδι». «-Θα έρθω να το δω». Το είδε και αναφώνησε: «-Μια τέτοια θεραπεία μόνο ο Θεός μπορεί να την κάνει»!!

«Στον ύπνο μου ήλθε μία λεπτή γυναίκα, μακροπρόσωπη, σταράτη, με ωραίο γλυκύτατο πρόσωπο – Όταν κατάλαβα ότι είναι η Παναγία…»

Η κ. Αιγ.Μ.* σε επιστολή της αναφέρει ότι μετά από εγχείρηση αφαίρεσης καρκινικού όγκου από το στήθος πήγε στο σπίτι της περιμένοντας τα αποτελέσματα των τελικών εξετάσεων από την Αγγλία.

Ακολουθεί αυτούσια η μαρτυρία της

«Στις 21 Απριλίου βγήκα από το νοσοκομείο, και στις 24 ήλθε η συμπεθέρα και μου έφερε κορδέλα από την Ζώνη της Παναγίας, την οποία έδεσα στην μέση μου.

Το βράδυ στον ύπνο μου ήλθε στο κατώφλι της κουζίνας μία λεπτή γυναίκα, μακροπρόσωπη, σιταράτη, με ωραίο γλυκύτατο πρόσωπο. Φορούσε άσπρο μαντήλι.

Την καλωσόρισα νομίζοντας ότι ήταν η γειτόνισσά μου.

Την ρώτησα: «Τι κάνεις»;

Μου απάντησε: «Ήλθα να σε δω, και να μη φοβάσαι, θα γίνεις καλά».

Μετά γύρισε και σιγά σιγά έφυγε.

Ξύπνησα την άλλη μέρα και σκεφτόμουν συνεχώς την μορφή αυτή. Αμέσως κατάλαβα ότι αυτή η γυναίκα ήταν η Παναγία.

Όταν επισκέφτηκα τον ογκολόγο, μου είπε ότι οι λεμφαδένες ήταν καθαροί και ο όγκος ήταν είδος καρκίνου που θεραπεύεται και δεν έχει μεταστάσεις. Δεν πρέπει να φοβάσαι καθόλου.

Από την ημέρα που είδα στον ύπνο μου την Παναγία νιώθω δυνατή, δεν έχω φόβους και δεν με πειράζει που μένω μόνη. Νιώθω ότι είναι πάντα κοντά μου. Δεν περνά μέρα που να μη δοξάζω το όνομά της».

Ευχαριστώ πολύ
Αίγ. Μ.»