«Παρότι κάναμε τόσους αγώνες, παρότι έχουμε τα pride, παρότι έχουμε το σύμφωνο κτλ, ακόμα τους θεωρούμε ανθρώπους που έχουν κάποιο πρόβλημα» σχολίασε

Ο Περικλής Κονδυλάτος σχολίασε το φλέγον θέμα των ημερών, το νομοσχέδιο περί γάμου και τεκνοθεσίας των ομόφuλων ζευγαριών.

Ο σχεδιαστής κοσμημάτων ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Super Κατερίνα» βρέθηκε το πρωί της Τετάρτης 10 Ιανουαρίου.

Καταρχάς, δήλωσε: «Το νομοσχέδιο είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα και όταν εκφράζουμε γνώμη πρέπει να στεκόμαστε με σεβαμό και δέος, γιατί νομίζω είναι από τα πιο σημαντικά ζητήματα, το οποίο δυστυχώς δεν μπορείς να το πιάσεις από μόνο του. Είναι ένα αγκίστρι που την ώρα που πας να το σηκώσεις, σηκώνονται και άλλα. Από την στιγμή που γίνεται κουβέντα για το αν δύο άντρες ή δύο γυναίκες μπορούν να υιοθετήσουν παιδί, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε αποδεχτεί τη σεξουαλικότητά τους ακόμη, άσχετα αν λέμε σαν κοινωνία ότι μπορούν να παντρεύονται ή κάνουν σύμφωνο συμβίωσης. Δεν τους έχουμε αποδεχθεί ως κανονικούς ανθρώπους. Αν είχαμε αποδεχθεί ότι έχουν ίσα δικαιώματα με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους, δεν θα κάναμε αυτή την κουβέντα».

Και πρόσθεσε: «Γνωρίζω ήδη κάποιους ανθρώπους, είναι και από τον χώρο σας και τους ξέρει όλος ο κόσμος, που είναι ομόφυλα ζευγάρια και έχουν παιδάκια. Έχω δει αυτά τα παιδιά να μεγαλώνουν με πάρα πολλή αγάπη. Εγώ που μεγάλωσα με ετερόφυλους γονείς μεγάλωσα τέλεια; Δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι ότι πρέπει να δούμε αν τους αντιμετωπίζουμε σαν να είναι ίσοι με εμάς ή όχι; Πρέπει να το δούμε αυτό και να έχουμε μια ειλικρίνεια. Παρότι κάναμε τόσους αγώνες, παρότι έχουμε τα pride, παρότι έχουμε το σύμφωνο κτλ, ακόμα τους θεωρούμε ανθρώπους που έχουν κάποιο πρόβλημα».

Στη συνέχεια, ο Περικλής Κονδυλάτος αποκάλυψε σχετικά με τη δική του σχέση με τους γονείς του: «Η σχέση με τον πατέρα μου ήταν λίγο περίεργη, εμείς μέναμε στην Αθήνα ενώ εκείνος δούλευε στην επαρχία, με αποτέλεσμα να μεγαλώσω χωρίς την παρουσία του. Τώρα έχουμε επαφές – δεν είχαμε για κάποιο διάστημα – αλλά τα έχουμε βρει».

Ενώ, συμπλήρωσε: «Οι γονείς μου είναι τώρα δύο μεγάλοι άνθρωποι, προσπαθώ να βάζω όποια παράπονα έχω από αυτούς στην άκρη, γιατί δεν ξέρω και πόσο καιρό έχω ακόμα μαζί τους. Είναι μακριά, είναι στο νησί. Νομίζω ότι πάντα είναι στις σκέψεις μας. Είτε έχουμε περάσει καλά είτε όχι, έχω καταλάβει ότι κάποια στιγμή γινόμαστε οι γονείς μας».