Διαγνώστηκε με αυτισμό ως παιδί και βρήκε τη φωνή του μέσω της λογοθεραπείας και της υποστήριξης της μητέρας του.

Ο Jason Arday πιστεύει στο πεπρωμένο. Πρόκειται για τον νεότερο έγχρωμο καθηγητή του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, που εντάχθηκε στη Σχολή Εκπαίδευσης τον Μάρτιο του 2023, στα 37 του. Έχει δημοσιεύσει τρία βιβλία ακαδημαϊκού έργου, που εστιάζουν κυρίως στη φυλή και την εκπαίδευση και, το πιο σημαντικό για εκείνον, συγκέντρωσε περισσότερα από 1 εκατομμύριο λίρες κάνοντας φιλανθρωπικό έργο.

Όλα αυτά τα έχει στριμώξει σε μια χρονική περίοδο όπου μάθαινε να περιηγείται στον κόσμο με νευροαπόκλιση. Ο Jason δεν μιλούσε μέχρι τα 11 του και δεν ήξερε να διαβάζει ή να γράφει μέχρι τα 18 του. Είναι μια απίθανη ιστορία, παραδέχεται, που έγινε πρωτοσέλιδο και άλλαξε τη ζωή του αμετάκλητα. Αλλά πιστεύει ότι πάντα θα έκανε κάτι σπουδαίο. «Ήξερα ότι ήμουν προορισμένος να κάνω κάτι», λέει χαμογελώντας. «Αλλά δεν ήξερα ότι θα ήταν αυτό», λέει στον Guardian.

Ο Arday δεν βλέπει τον εαυτό του ως διανοούμενο, απαραίτητα, αλλά ως κάποιον που έχει αποφασιστικότητα. Το 2010, έτρεξε 30 μαραθωνίους σε 35 ημέρες για να συγκεντρώσει χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

«Αν έχεις θέληση, θα αντικαταστήσει πάντα την ικανότητα», λέει, χαμογελώντας.

Ο Arday είναι ταπεινωμένος από την πρόσφατη προσοχή που έλαβε από τον Τύπο και το κοινό μετά τον διορισμό του, λέει. Έλαβε περισσότερα από 200.000 email από όλο τον κόσμο. «Είμαι πολύ τυχερός που έχω την ιδιοσυγκρασία να μπορώ να το αντιμετωπίσω. Είναι πολλά [σ.σ. που πρέπει να αντιμετωπίσω], ειδικά όταν σε τοποθετεί η διασπορά ως η επόμενη μεγάλη ελπίδα μας», λέει. «Αυτό το ραντεβού σήμαινε πολλά για τους ανθρώπους, γιατί αντιπροσώπευε ένα άλλο σκέλος της αριστείας των Μαύρων. Ξεπερνά τη φυλή, την τάξη και τη νευροποικιλομορφία, κάτι που δεν είναι σπάνιο, αλλά μπορεί να είναι αρκετά μοναδικό, δεδομένου του σημείου που ξεκίνησα».

Μέχρι στιγμής, η ακαδημαϊκή ζωή στο Cambridge (η επίσημη θέση του είναι «καθηγητής κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης») ήταν κάτι το οικείο για αυτόν. Μετακινείται καθημερινά από το νότιο Λονδίνο, ασχολείται με τους καθηγητές και τους φοιτητές και δίνει πολλές ομιλίες και διαλέξεις μέσα και έξω από το κολέγιό του. Από τον Σεπτέμβριο, θα ηγείται της πρώτης του ομάδα διδακτορικών φοιτητών, διδάσκοντάς τους για την κοινωνική δικαιοσύνη και τις διασταυρούμενες ανισότητες.

Το κοινωνιολογικό του έργο μέχρι σήμερα έχει επικεντρωθεί σε παρόμοια θέματα. Έχει συνεργαστεί με την κοινωνική επιχείρηση the Black Curriculum . είναι διαχειριστής του thinktank για την ισότητα φυλής, το Runnymede Trust . και έχει συμμετάσχει στη συμβουλευτική ομάδα των Πανεπιστημίων του Ηνωμένου Βασιλείου για τη φυλετική παρενόχληση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στην επιστολή του στο Κέιμπριτζ , είπε ότι ήθελε να «εκδημοκρατίσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση».

Η ελίτ και η διαφορετικότητα

Αυτό που διαφέρει, φυσικά, είναι η πίεση που νιώθει από τον έξω κόσμο, τώρα που εργάζεται σε ένα τόσο ελίτ ίδρυμα.

«Μιλάμε για λευκές εγκαταστάσεις χιλιάδων ετών. Και κάθε φορά που ένα έγχρωμο άτομο διεισδύει σε αυτούς τους κληρονομικούς χώρους, μπορεί να είναι δύσκολο για μερικούς ανθρώπους να το αφομοιώσουν ή να το διαχειριστούν. Η αποστολή μας, από ορισμένες απόψεις, είναι πολύ απλή, δηλαδή να εκδημοκρατίσουμε τις εκπαιδευτικές πληροφορίες και να αναδιανείμουμε τους πόρους όσο το δυνατόν ευρύτερα σε όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Και αυτά τα δύο ιδρύματα έχουν μεγάλο κεφάλαιο».

Όσον αφορά τη μοίρα του, προσθέτει ο Arday, δεν πιστεύει ότι θα είναι η ακαδημαϊκή του κοινότητα που θα αφήσει μια μόνιμο σημάδι στον κόσμο. «Τα πράγματα που πάντα είχαν νόημα για μένα είναι αυτά που κάνω και εξυπηρετούν το μεγαλύτερο καλό, τις ανιδιοτελείς πράξεις», λέει. «Με ταπεινοφροσύνη, πίστη, ελπίδα και αγάπη, όλα είναι δυνατά».

Με πληροφορίες από in.gr – Photo: Graeme Robertson/The Guardian