Ο 5χρονος Ηρακλής έδωσε μια γενναία μάχη και νίκησε τον καρκίνο, μετά από τρία χρόνια σκληρού αγώνα.
Αρχικά, είχε διαγνωστεί με όγκο του όρχεως και ακολούθως υποβλήθηκε σε ορχεκτομή. Μετά, όμως, λόγω της υποτροπής της νόσου, αναγκάστηκε να υποβληθεί σε χημειοθεραπείες και λόγω της κατάστασής του, κρίθηκε αναγκαία η μεταφορά του στη Γερμανία για εξειδικευμένη αντιμετώπιση.
Ηρακλής και γενναίο και νικημένος
Αφού ακολούθησε τις απαραίτητες θεραπείες για πέντε μήνες, ο μικρός επέστρεψε πρόσφατα στην Κύπρο και σήμερα είναι πιο περήφανος από ποτέ, γεμάτος όνειρα για τη ζωή του. Φυσικά, δίπλα του βρίσκονται ανελλιπώς και οι δυο του γονείς, Νικόλας και Ελένη, οι οποίοι στηρίζουν τον Ηρακλή στον αγώνα που δίνει στα πρώτα βήματα της ζωής του.
H μητέρα του μικρού ήρωα που ξεπέρασε τον καρκίνο, έγραψε με περηφάνια στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook πως, επιτέλους, «το χτυπήσαμε».
Η συγκινητική ανάρτηση της μητέρας του
«Επιτέλους το χτυπήσαμε… Οκτώβριος 2021, μόλις ήμασταν έτοιμοι να χτυπήσουμε το καμπανάκι της νίκης, αφού όλα έδειχναν ότι κερδίσαμε τον καρκινο-δράκο, έρχεται η ενημέρωση για 2η φορά υποτροπή… Αμέσως η χαρά μετατράπηκε σε λύπη και πόνο. Μετά από 2,5 χρόνια, ένας μεγάλος και δύσκολος αγώνας φτάνει στο τέλος του. Ο μικρός -αλλά στα μάτια μας μεγάλος- δικός μας ήρωας, ολοκλήρωσε τους δικούς του άθλους και βγαίνει νικητής.
Το ταξίδι μας θα συνεχίσει για τα επόμενα χρόνια, εφόσον θα είναι σημαντικά, με συχνές εξετάσεις. Eμείς όμως κρατάμε τα θετικά και ευχόμαστε να μην έρθει ποτέ ξανά πίσω.
Ευχαριστούμε πάρα πολύ την αγαπημένη μας ομάδα, την Ομόνοια, για όλη τη στήριξή της σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα μας και για όλες τις χαρές που έδωσε στον Ηρακλή μας, και φυσικά όλους εσάς για τη βοήθεια και τις προσευχές σας.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, στους γιατρούς και νοσηλευτές στο παιδογκολογικό μας για όλα αυτά τα χρόνια που ήταν συνεχώς δίπλα μας, θα συνεχίσουν να είναι και κάνουν ό,τι καλύτερο για τα παιδιά μας.
Ακόμη, ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένεια του κ. Δημήτρη και της κ. Μαρίας, που ήταν συνεχώς δίπλα μας όσο βρισκόμασταν στη Γερμανία, δεν ξέρω πώς θα τα κατάφερνα χωρίς εσάς. Είστε πλέον οικογένεια για εμάς.
Το τελευταίο ευχαριστώ το οφείλω στις οικογένειές μας και στους φίλους μας, που ήταν συνεχώς δίπλα μας και μας στήριζαν.
Αυτά τα χρόνια γνωρίσαμε οικογένειες που θα κρατήσουμε για πάντα στη ζωή μας. Δε θα ξεχάσουμε πότε όλα αυτά που περάσαμε μαζί στους θαλάμους μας, πόνο, θλίψη, χαρά, γέλιο, αγωνία. Γιατί κανένα παιδί και καμία οικογένεια δεν είναι ποτέ μόνη. Είμαστε όλοι μαζί. Ευχόμαστε ο Θεός να είναι δίπλα από κάθε παιδάκι και σύντομα τα φιλαράκια μας να επιστρέψουν πίσω στο σπίτι τους υγιείς και δυνατοί».
