Καλημέρα σας, Έφτασε και η δική μου ώρα να σας γράψω την δική μου περιπέτεια ζωής.
Γνώρισα την πρώην μου πριν 11 χρόνια σε ένα αναψυκτήριο που διατηρούσα τότε στην Αθήνα. Την εpωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που την είδα.
Περίμενα ποτέ θα ξαναπεράσει από το μαγαζί για να την γνωρίσω.
Τέλος πάντων όταν μετά από καιρό άρχισα να στέλνω παραγγελίες στην εταιρία που δούλευε ξεκίνησε μια επικοινωνία.Την πρώτη φορά που ήρθε στο μαγαζί μου για καφέ ανακάλυψα ότι εργαζόμουν με τον πρώην της 5 χρόνια στην ίδια εταιρία και τον γνωρίζω.
Την πρώτη νύχτα που κοιμήθηκαμε μαζί της είπα ότι θέλω έναν γιο από εκείνη και μου απάντησε ότι αν δεν με θέλει η κόρη της που ήταν 7 χρόνων τότε δεν μπορεί να γίνει τίποτα μεταξύ μας.
Μετά από 1 χρόνο που μείναμε μαζί στο σπίτι της με τους γονείς της (αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου),παντρεύτηκαμε αφού ζήτησα το χέρι της από την κόρη της και το δέχτηκε.Τα προβλήματα άρχισαν κατευθείαν μετά τον γάμο όταν ξεκίνησα να φτιάξω τον κήπο στο σπίτι και ένα BBQ σε συμφωνία με την μάνα της και δέχτηκα μια επίθεση άνευ προηγούμενου ενώ είχαμε συμφωνήσει τι ακριβώς θα κάνουμε.Καναμε τον γιο που παντα ηθελα τον οποιο λατρευω οπως λατρευω και την κορη της και ελεγα παντα οτι εχω 2 παιδια οχι ενα.
Εζησα 10 χρόνια στο σπίτι της γιατί ποτέ δεν έγινε σπίτι μας με τους γονείς της ακούγοντας συχνά πυκνά ότι πήγα στο σπίτι της και το βρήκα έτοιμο και ότι θα έπρεπε να πληρώνω εγώ όλους τους λογαριασμούς και άλλα διάφορα υποτιμητικά σχολια τα οποία επετρεψα(λάθος μου) επειδη δεν ηθελα να διαλυσω την οικογενεια και εδινα χρονο να καταλαβει ποιον εχει διπλα της.Αφου της έφτιαξα πισίνα,BBQ,κήπο,μόνωση στο σπίτι και έριξα πολύ προσωπική εργασία στο σπίτι της και χρηματα μαζί με τους γονείς της,φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε άσχημα ο ένας στον άλλον και να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε.
Ημουν σε κατάθλιψη τα τελευταία 3 χρόνια πηρα 28 κιλά σε 10 χρόνια λόγω της απαξίωσης και της άσχημης συμπεριφοράς που δεχόμουν αφού αισθανόμουν ξένος μέσα στο σπίτι της γιατί ποτέ δεν έβαλε όρια στους γονείς της και στον γάμο μας.
Παρά της συνεχείς παρακλήσεις μου τα 3 τελευταία χρόνια να πάμε σε έναν σύμβουλο γάμου να μας βοηθήσει η απάντηση που δεχόμουν ήταν ότι εγώ έχω το πρόβλημα και είμαι ο τοξικος και εγώ έπρεπε να πάω όχι μαζί.Το αποτέλεσμα ήταν να μου ζητήσει τον Σεπτέμβρη να χωρίσουμε αφού της ζήτησα να δώσει μια ευκαιρία ακόμα στον γάμο μας και να πάμε να μείνουμε αλλού.Δεν το δέχτηκε ποτέ όπως και δεν δέχτηκε να δώσει καμμια δεύτερη ευκαιρία στον γάμο μας.
Τώρα 8 μήνες μετά αφού έχω φύγει έχασα 28.5 κιλά πηγαίνω γυμναστηριο,και βλέπω το παιδί μου σχεδόν κάθε μέρα.
Μετά από 5 αποτυχημένες προσεγγίσεις που έχω κάνει για να τα ξαναβρουμε γιατί όλο αυτό έχει βγάλει θυμό στο αγόρι μου και πάμε παιδοψυχολογο η απάντηση της είναι αρνητική.Τον τελευταίο μήνα την πήγα 3 φορές στο νοσοκομείο και ήμουν δίπλα της ότι χρειαστεί και η απάντηση στην καλοσύνη μου ήταν να μου κάνει ασφαλιστικά μέτρα γιατί θέλει 500€ διατροφή αντί για 350 που παίρνει από την πρώτη στιγμή.
Η αχαριστία είναι ότι χειρότερο μπορείς να δεχτείς από οποιονδήποτε πολύ περισσότερο από τον άνθρωπο που αγαπάς ακόμα και έχεις κάνει όνειρα να ζήσεις μαζί του.
Εύχομαι να είναι καλά και ευτυχισμένη να μεγαλώσει τα παιδιά της και ας μην κατάλαβε ποτέ ποιον είχε δίπλα της.
Της ευχήθηκα να βρει έναν άνθρωπο να την αγαπήσει πιο πολύ από όσο την αγάπησα εγώ που είχα πει ότι αν δεν ήταν καλά και χρειαζόταν να της δώσω την καρδιά μου για να ζήσει και να μεγαλώσει τα παιδιά μας θα το έκανα με χαρά και ας πεθαινα.
Αυτή είναι η ιστορία ενός πληγωμένου χωρισμένου ανθρώπου και χάρηκα που την μοιράστηκα μαζί σας.
Καλη συνέχεια, Στέλιος
