Γράφει η Ελένη Φουντωτού, απόφοιτη Ψυχολογίας ΕΚΠΑ
Στην αρχή μιας σχέσης, θα έλεγες πως όλα είναι όπως τα θέλεις, νιώθεις υπέροχα με τον σύντροφο σου και πως δεν βρίσκεις σχεδόν κανένα ελάττωμα σε αυτόν. Ειδικά όταν έχουμε απογοητευτεί από προηγούμενες σχέσεις, είμαστε σίγουροι πως αυτή τη φορά όλα θα πάνε καλά και πως έχουμε βρει “τον άνθρωπό μας”.
Σταδιακά όμως, ο έρωτας μπορεί να εξασθενεί και όλα αυτά που φαντάζαν τέλεια, να έχουν αρχίσει να “ξεθωριάζουν”. Βλέπουμε στον σύντροφο μας περισσότερα ελαττώματα, όλο και περισσότερα πράγματα τείνουν να μας ενοχλούν.
Εκεί είναι που κάνουμε την τρομερή διαπίστωση πως ο σύντροφός μας φέρεται με τον ίδιο τρόπο που έχουμε συνηθίσει να βιώνουμε από τις προηγούμενες σχέσεις μας.
Αυτό μπορεί να σημαίνει πως μας κάνει να νιώθουμε ανασφάλεια, ίσως να απομακρύνεται από εμάς, ακόμα και να ασκεί κάποια μορφή βίας προς το πρόσωπο μας. Και εκεί θέτουμε στον εαυτό μας το ερώτημα: “Γιατί επιλέγω πάντα τον λάθος άνθρωπο;”
Τι σημαίνει το μοτίβο σχέσεων και πως λειτουργεί;
Κατά τη διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας, ερχόμαστε σε επαφή με διάφορα ερεθίσματα, αξίες και ήθη, τα οποία μεταφέρονται από την οικογένεια μας, και συγκεκριμένα από τους γονείς μας, σε εμάς. Μαθαίνουμε τι είναι σωστό και τι λάθος, πάντα με την καθοδήγηση των δικών μας ανθρώπων. Όμως, πέρα από αυτό, είναι πολύ σημαντικό το στάδιο της δόμησης της αξιοπρέπειας και της αυτοεκτίμησης μας. Σε αυτό το σημείο μαθαίνουμε τι αξίζουμε, πόσο σημαντικό είναι να αγαπάμε τον εαυτό μας αλλά και τι θα πρέπει να περιμένουμε από τους άλλους. Αρχίζουμε σιγά σιγά να “φιλτράρουμε” τον κόσμο γύρω μας και να ξεχωρίζουμε τι μας ταιριάζει και τι όχι.
Με αυτή τη διαδικασία επιλέγουμε σε τι θα δώσουμε σημασία και σε τι όχι, πάντα όμως επηρεασμένοι από τα ερεθίσματα του παιδικού μας περιβάλλοντος και από τις καταστάσεις που μας είναι γνώριμες, με σκοπό να κινούμαστε με ασφάλεια. Για παράδειγμα, μπορεί οι γονείς μας στο παρελθόν να μας αντιμετώπιζαν με υπερβολική αυταρχικότητα και εμείς να θέλαμε απεγνωσμένα να αλλάξει αυτό. Στο παρόν, ενώ δεν θα αναζητήσουμε εξ αρχής κάτι τέτοιο, γιατί δεν μας άρεσε όταν το βιώναμε από τους γονείς μας, θα καταλήξουμε όμως σε αυτό, γιατί αυτό έχουμε μάθει, αυτό μας είναι γνώριμο!
Επιπτώσεις της παιδικής ηλικίας στις συντροφικές μας σχέσεις
Ο τρόπος που έχουμε μάθει να συμπεριφερόμαστε στην παιδική μας ηλικία, έχει σημαντικό αντίκτυπο στις σχέσεις που δημιουργούμε στην ενήλικη ζωή μας. Μπορεί ως παιδί να έπρεπε να ήσουν υπάκουος σε τέτοιο βαθμό, που η δική σου προσωπική ελευθερία να περιοριζόταν. Αντίστοιχα θα πράττεις και τώρα με τον σύντροφό σου. Αφού σου έχει γίνει συνήθεια αυτή η συμπεριφορά, τότε θα συμπεριφέρεσαι με τον ίδιο τρόπο και στις σχέσεις σου, φτάνοντας στο σημείο να μην έχεις τη δική σου βούληση και σε κάθε αυταρχική συμπεριφορά του συντρόφου σου, θα αναζητάς τις ευθύνες σε εσένα και μόνο.
Η τάση μας προς κάποια συγκεκριμένα άτομα, μπορεί να έχει να κάνει με τα στίγματα της παιδικής μας ηλικίας και τις συμπεριφορές τις οποίες έχουμε ζήσει, όμως θα πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία και σε άτομα που μπορεί να μην είναι η “τάση” μας να είμαστε με αυτά, αλλά έχουν δώσει δείγματα πως μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους, από το να βρισκόμαστε σε μια σχέση αυτοκαταστροφική.
Θυμήσου, δεν επιλέγεις τον λάθος άνθρωπο, επιλέγεις αυτόν που σε έλκει με βάση την τάση που έχεις προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δοκίμασε να πας κόντρα σε αυτή, και θα δεις πως η προσπάθεια σου θα ανταμειφθεί.
