«Όσο τα γράφω αυτά, ο 4χρονος γιος μου είναι ξαπλωμένος μπρούμυτα στο πάτωμα περικυκλωμένος από διάφορα τρενάκια. Έχει χτίσει την δική του, μικρή πόλη και είναι ευτυχισμένος και μόνος. Κανείς δεν θα προσπαθήσει να του πάρει τα παιχνίδια, με κανέναν δεν πρόκειται να τσακωθεί. Είναι το μόνο μας παιδί και θα παραμείνει.
Οι παππούδες του δεν ενθουσιάστηκαν ότι άκουσαν το σχέδιό μας. Εμείς όμως ήμασταν σίγουροι. Επίσης γνωρίζαμε ότι δεν πρόκειται για κάτι μη φυσιολογικό, αφού υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι τα μοναχοπαίδια έχουν διπλασιαστεί τα τελευταία 40 σχεδόν χρόνια.
Κι όμως, είναι στιγματισμένα τα μοναχοπαίδια με επικρίσεις όχι μόνο προς τους γονείς αλλά και προς τα ίδια τα παιδιά. Οι γονείς κατηγορούνται ως εγωιστές (“Πώς τολμάς να μην δώσεις στο παιδί σου έναν αδερφάκι;”), τα παιδιά είναι κακομαθημένα (“Πώς τολμάς να δώσεις στο παιδί σου όλα όσα θέλει;”). Έχοντας χάσει την διαμόρφωση χαρακτήρα που προέρχεται από το να μοιράζονται το δωμάτιο και την αγάπη των γονιών τους, υποτίθεται ότι τα μοναχοπαίδια είναι προορισμένα να απορροφηθούν εντελώς από τον εαυτό τους.
Υπάρχουν όμως πάρα πολλές θετικές πλευρές στο να είσαι μοναχοπαίδι -αλλά και πάρα πολλές θετικές πλευρές στο να μεγαλώνεις ένα μοναχοπαίδι!
Για παράδειγμα…
Κατ’αρχάς είναι μύθος ότι είναι αντικοινωνικά
Μια μελέτη του 1987 απέδειξε ότι το στερεότυπο του μοναχικού κι απόμακρου μοναχοπαιδιού είναι μύθος. Τα μοναχοπαίδια είναι τόσο «ταλαντούχα» στην κοινωνικότητα όσα και τα υπόλοιπα παιδιά. Άλλη έρευνα δε επισημαίνει ότι ως ενήλικες, τα μοναχοπαίδια έχουν όσους κοντινούς φίλους έχει κι ο μέσος άνθρωπος που έχει αδέρφια!
Τα μοναχοπαίδια είναι πιο κοντά στους γονείς τους
Μια έρευνα που δημοσιεύτηκε μόλις πέρσι μιλάει γι’ αυτό που πολλοί ξέραμε: τα μοναχοπαίδια έχουν πιο στενό δεσμό με τους γονείς τους και η στενή αυτή σχέση μπορεί να διαρκέσει ακόμα και πάνω από 10 χρόνια. Είναι λοιπόν ευλογία να έχεις ένα παιδί με το οποίο διατηρείς μια τόσο ουσιαστική και τρυφερή σχέση!
Τα μοναχοπαίδια δεν το βάζουν κάτω
Είναι τύποι πεισματάρηδες και συνήθως βγαίνουν νικητές! Μια έρευνα φοιτητών ιατρικής που έγινε στην Κίνα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα μοναχοπαίδια, όπως και τα μικρότερα παιδιά της οικογένειας, είναι συχνά άτομα φιλόδοξα, με αυτοπεποίθηση, ευφυία και πολλά ενδιαφέροντα!
Διαχειρίζονται καλύτερα τα συναισθήματά τους
Στην έρευνα του 1987 που αναφέρθηκε παραπάνω, περιλαμβάνεται κι ακόμη ένα σημαντικό συμπέρασμα: τα μοναχοπαίδια είναι καλά στο να εκλογικεύουν καταστάσεις, να ηρεμούν τον εαυτό τους όταν περνάνε δύσκολες στιγμές και μεταβολίζουν δύσκολα συναισθήματα. Η πολλή παρέα με ενήλικες; Ποιος ξέρει…
Έχουν λιγότερες πιθανότητες να περάσουν κατάθλιψη ως έφηβοι
Σύμφωνα με έρευνα του όχι και τόσο μακρινού 2011, οι έφηβοι με αδέρφια αντιμετωπίζουν αρκετές δυσκολίες. Δυσκολίες που συνδέεονται με την κατάθλιψη. Αντίθετα, τα μοναχοπαίδια δεν παιρνάνε τόσο δύσκολα.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι τα μοναχοπαίδια είναι πλάσματα ανώτερα! Σημαίνουν όμως δύο πράγματα:
α) οι μαμάδες πρέπει να ξανανιώσουμε ενοχικά την επόμενη φορά που κάποιος θα μας ρωτήσει (πάλι!) γιατί δεν κάνουμε δεύτερεο παιδί
β) τα παιδάκια μας είναι υπέροχα!»
*Πηγή: scarymommy.com