Ο κύριος Σταύρος, ένας άντρας μεσήλικας, ζούσε μια φαινομενικά ευτυχισμένη ζωή με την οικογένειά του. Είχε μια αγαπημένη σύζυγο και τρεις πανέμορφες κόρες, που ήταν το φως της ζωής του. Ωστόσο, μια ξαφνική αμφιβολία ξεκίνησε να τον ταράζει.
Τον τελευταίο καιρό, παρατήρησε μια σειρά από ανεξήγητα γεγονότα που τον οδήγησαν στη σκέψη πως η τρίτη του κόρη μπορεί να μην είναι δικό του παιδί. Η ομοιότητα που κάποτε φαινόταν τόσο εμφανής μεταξύ τους τώρα του φαινόταν αμφίβολη. Τα αμφιλεγόμενα σχόλια και οι υπαινιγμοί από γνωστούς του, έκαναν τις ανασφάλειές του ακόμη μεγαλύτερες…
Όμως νομίζουμε πως είναι καλύτερα να τα διαβάσετε μέσα από την προσωπική του εξομολόγηση η οποία πραγματικά συγκλονίζει και βρίσκεται παρακάτω.
Κύριος Σταύρος: Η εξομολόγηση του
“Εδώ και 30 χρόνια ανεβαίνω ένα Γολγοθά μόνος μου και νομίζω πως ήρθε η ώρα να με βοηθήσει κάποιος, μήπως και τελειώσει το μαρτύριό μου. Είμαι 57 χρονών, παντρεμένος εδώ και 30 χρόνια και ευτυχισμένος με την οικογένειά μου. Λατρεύω τη γυναίκα μου όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Σκύβω και φιλάω το χώμα που πατάει, που λενε. Μαζί αποκτήσαμε τρία πανέμορφα παιδιά, που είναι όλος μου ο κόσμος. Έχω όσα επιθυμούν οι άνθρωποι να έχουν και νιώθω πολύ τυχερός.
Ο Γολγοθάς που σας ανέφερα πριν είναι οι φήμες που κυκλοφορούν ότι η τρίτη μου κόρη δεν είναι δικό μου παιδί, που σήμερα είναι 20 χρονών. Η ιδέα και μόνο ότι μπορεί να μην είναι δικιά μου με τσακίζει. Όταν η γυναίκα μου ήταν έγκυος δεν ξέρω πως και γιατί αλλά κυκλοφόρησε η φήμη ότι το παιδί το έκανε με κάποιον άλλο, με τον οποίο είχε σχέση κρυφά από μένα και εγώ, ανόητος και νέος τότε, δεν έδωσα σημασία παρόλο που κάποιος πολύ δικός μου και έμπιστος άνθρωπος μου είπε να το ψάξω καλύτερα γιατί απ’ ό,τι φαίνεται κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
Τα χρόνια πέρασαν και η σκέψη αυτή δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό μου. Υπάρχουν νύχτες που δεν μπορώ να κοιμηθώ και μερικές φορές νιώθω πως αν δεν μάθω την αλήθεια θα τρελαθώ.
Φταίω γιατί άφησα τόσα χρόνια να περάσουν χωρίς να το ψάξω καθόλου. Δεν ξέρω γιατί το έκανα. Μάλλον γιατί ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι και φοβόμουν ποια μπορεί να είναι η αλήθεια. Δεν ήθελα τίποτα να χαλάσει την τέλεια οικογένειά μας. Σαν ζευγάρι είχαμε τα σκαμπανεβάσματά μας όπως κάθε άλλο ζευγάρι, αλλά πάντα πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω πως ό, τι και να συνέβη – αν συνέβη – πατάμε γερά στα πόδια μας και είμαστε δυνατοί.
Έχω σκεφτεί πολλές φορές να κλέψω δείγμα από την κόρη μου και να κάνω κρυφά ένα τεστ DNA, αλλά φοβάμαι το αποτέλεσμα. Ντρέπομαι και για κάποιο λόγο αισθάνομαι ενοχές. Δεν ξέρω γιατί. Το σίγουρο είναι πως αν βρω τελικά το θάρρος και το κάνω, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα δεν θα το πω στην κόρη μου. Αν είναι δικό μου παιδί τέλος καλό, όλα καλά. Χαζές φήμες! Αν πάλι δεν είναι, δεν θα πω ποτέ τίποτα και σε κανέναν. Την αγαπώ πάρα πολύ για να τη χάσω. Εξίσου αγαπώ και τη γυναίκα μου. Δεν πιστεύω να μου έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Θα μπορούσα απλά να τη ρωτήσω αν ισχύουν οι φήμες αυτές, αλλά δεν θέλω γιατί αν δεν ισχύουν θα χάσω την εμπιστοσύνη της και θα νιώσει ότι την κατηγορώ άδικα.
Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο διακριτικός γίνεται. Πρέπει να μάθω, δεν αντέχω άλλο. Ποια η γνώμη σας; Να το ψάξω;”