Είμαι αρκετά παχιά ή μάλλον για να είμαι σαφής είμαι πολύ χοντρή, όπως συχνά με αποκαλούν. Δεν ήμουν πάντα τόσο πολύ, αλλά τα τελευταία χρόνια έχω παραγίνει λόγω προβλημάτων υγείας. Παίρνω βάρος, το ξαναχάνω, το ξαναπαίρνω και έτσι προχωράει η ζωή μου.

Μπορεί να είμαι χοντρή, είμαι όμως μία όμορφη χοντρή και πάνω απ’ όλα ευτυχισμένη. Τα plus size μοντέλα είναι τα είδωλά μου. Αφιερώνω ώρες αμέτρητες παρακολουθώντας την πορεία τους και χαίρομαι που έφτασαν ψηλά.

Η αλήθεια είναι πως ο κόσμος πεθαίνει να ασχολείται μαζί μας. Η πιο συνήθης δικαιολογία; Δεν κάνει να τρως πολύ γιατί επιβαρύνεις την υγεία σου. Ψεύτικο το ενδιαφέρον και πολύ υποκριτικό. Μπροστά μας «Προσέχετε την υγεία σας» και πίσω μας «κοίτα τη χοντρή, κοντεύει να φάει και το πιάτο. Έχει δει τα χάλια της που μου θέλει και γκόμενο;».

Ευτυχώς τα περιστατικά αυτά είναι λίγα, όχι όμως ότι δεν υπάρχουν. Ήμουν από τις τυχερές που έχω μέχρι τώρα εισπράξει στη ζωή μου πολλή αγάπη από τους γύρω μου.

Το διαδίκτυο έχει επεκτείνει τους ορίζοντές μας και οι άνθρωποι όπως και αν είναι, απ’ όπου και αν είναι μοιράζονται τις ιστορίες τους γεμίζοντας ομορφιά τον πλανήτη μας. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ακουστεί τουλάχιστον ένα «και εγώ το ίδιο» σε κάθε ιστορία που ακούγεται. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας έχουν δώσει μία διέξοδο.

Τότε όμως συμβαίνει το εξής άσχημο.

Θα εμφανιστεί κάποιος, ο οποίος θα πει κάτι θετικό για μία παχουλή κοπέλα, είτε επειδή την ξέρει, είτε επειδή του αρέσει αυτό που βλέπει, είτε επειδή δεν έχει κόμπλεξ σαν κάποιους άλλους. Αντί οι υπόλοιποι να εκτιμήσουν τα ωραία του λόγια και τον όμορφο τρόπο που επέλεξε να εκφραστεί, θα πέσουν να τον φάνε. «Μα καλά στραβός είναι;» θα πουν. «Που το βρίσκει το ωραίο; Θέλει να μας το παίξει έξυπνος και προχώ μάλλον γι’ αυτό τα λέει».

Άλλοι πάλι θα του δώσουν τα εύσημα λες και έκανε καμιά παχυλή δωρεά σε κάποιο ίδρυμα ή θα τον θαυμάσουν λες κι έσωσε κουτάβι από φλεγόμενο κτίριο. Του φέρονται σαν να είναι ήρωας, σαν να είναι κάτι το αξιοπερίεργο. Για να αγαπάει μία χοντρή, λένε, πρέπει να είναι σπουδαίο παιδί. Η αγάπη του είναι μία θυσία που κάθε ανιδιοτελής άνθρωπος είναι πρόθυμος να κάνει. Λες και οι χοντροί είμαστε κάτι σαν φιλόπτωχο ξερωγω.
Αυτή η αντίληψη με ενοχλεί αφάνταστα. Δηλαδή οι άντρες μας, μας κάνουν χάρη που μας ερωτεύονται και μας αγαπάνε; Ο σύζυγός μου συγκεκριμένα ξέπεσε και με παντρεύτηκε; Κάτι δεν πάει καλά μαζί του;

Είναι δύσκολο να είσαι χοντρή σήμερα. Υπονοούμενα καθημερινά και ματιές που μας υπενθυμίζουν ότι είμαστε ανεπιθύμητες και δακτυλοδεικτούμενες. Είναι εξαντλητικό να ζεις έτσι.

Τον άντρα μου τον αγαπώ πολύ. Του φέρομαι άψογα, είμαι έξυπνη, όμορφη και τον κάνω να γελά. Μαζί με τα παιδιά μας μεγαλώνω και εκείνον γιατί έχει ψυχή μικρού παιδιού. Τον στηρίζω, φέρνω βόλτα το νοικοκυριό, εργάζομαι και έχω τα πάντα έτοιμα στην εντέλεια όταν γυρνάει. Είναι ο καλύτερός μου φίλος.

Είναι απαράδεκτο να θεωρείς ότι μου κάνει χάρη επειδή με αγαπάει. Είμαι μία αφοσιωμένη σύζυγος, γυναίκα, μητέρα, ερωμένη και φίλη. Είναι τόσο τυχερός που με έχει όσο είμαι και εγώ που τον έχω. Με αγάπησε όπως ήμουν και ζούμε μαζί 14 ευτυχισμένα χρόνια.

Αν εξακολουθείς να πιστεύεις ότι ο άντρας μου , ψώνισε από τα καλάθια, κάνεις μεγάλο λάθος. Δεν είμαι βραβείο παρηγοριάς κανενός ούτε μου αξίζει η δεύτερη θέση. Στο βάθρο θα ανέβω πρώτα εγώ και μετά οι υπόλοιπες. Γιατί εγώ κέρδισα. Ζω τον έρωτα και την αγάπη και είμαι ευτυχισμένη σε αντίθεση με όλους όσοι, δεν έχετε άλλη δουλειά από το να μας κράζετε. Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.
Ο άντρας μου δεν χρειάζεται κανένα βραβείο. Έχει ήδη κερδίσει εμένα.

Γεια σας και καλά μυαλά!

Τζένη