Ο μυθιστοριογράφος, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα το 1947 στο Ρίο ντε Ζανέιρο, είναι ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς στον κόσμο. Αν και άρχισε να γράφει σχετικά αργά, κατάφερε να κερδίσει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Παρά την μεγάλη του αγάπη για τη γραφή, ποτέ δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τους γονείς του που σχεδίασαν μια διαφορετική ζωή για αυτόν. Η μητέρα του ήθελε να γίνει μηχανικός ή δικηγόρος. Ωστόσο, ο Πάολο έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι συγχώρεσε τους γονείς του επειδή δεν του έδιναν υποστήριξη όταν το χρειαζόταν, παρόλο που η παραμονή του στο ψυχικό ίδρυμα τον επηρέασε να υποφέρει από βραχυπρόθεσμη μνήμη.

Ο Coelho ήταν ένας τυπικός επαναστατικός έφηβος και μάλλον κακός μαθητής

Αφού γράφτηκε αρχικά στη νομική σχολή, σύντομα την εγκατέλειψε και παραδόθηκε στον κόσμο των ναρκωτικών. Ταξίδεψε στον κόσμο ως χίπης και πριν αρχίσει να γράφει, ήταν ηθοποιός, τραγουδοποιός και σκηνοθέτης.

Επαναστατικό πνεύμα συνελήφθη πολλές φορές για τον πολιτικό του ακτιβισμό, όπως καιτο 1974 για δραστηριότητες εναντίον της τότε στρατιωτικής κυβέρνησης, η οποία θεωρούσε τα κείμενά του αριστερά και επικίνδυνα. Στα 36 χρόνια του αποφάσισε να ασχοληθεί ενεργά με τη συγγραφή.

Έτσι έγραψε το πρώτο του αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα για το ταξίδι και κατόπιν ήρθε ο Αλχημιστής, που αφηγείται το ταξίδι ενός νεαρού βοσκού από την Ανδαλουσία στη Βόρεια Αφρική για την αναζήτηση ενός θησαυρού. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Πάολο έγραψε αυτό το μυθιστόρημα σε λιγότερο από δύο εβδομάδες.

Το 1992 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό «Βαλκυρίες» («As Valkírias»), που αφηγείται μία προσπάθειά του να μιλήσει με αγγέλους, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στην έρημο Μοχάβε της Καλιφόρνιας τη δεκαετία του ‘70. Ο Κοέλιο επέστρεψε ξανά στη μυθοπλασία με το μυθιστόρημα «Στις όχθες του ποταμού Πιέντρας κάθησα και έκλαψα» («Na margem do rio Piedra eu sentei e chorei», 1994), που αναφέρεται στην πνευματική αναγέννηση μιας νεαρής Ισπανίδας.

Ο Κοέλιο συνέχισε να επικεντρώνεται στα βιβλία του σε ζητήματα πίστης και πνευματικότητας.

Αποφθέγματα ζωής

«Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σε έναν ενήλικο τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που θέλει».

«Ο αληθινός άνθρωπος φέρεται σαν παιδί. Έχει ανάγκη να παίζει, να είναι ανάγωγος, να λέει ανοησίες, να κάνει απρεπείς και ανώριμες ερωτήσεις».

«Πνίγεσαι όχι αν πέσεις στο ποτάμι, αλλά αν παραμείνεις βυθισμένος σ’ αυτό».

«Η ευτυχία είναι κάτι το οποίο όταν διαιρείται, πολλαπλασιάζεται».

«Ο άνθρωπος βελτιώνεται καθώς ακολουθεί το δρόμο του. Αν περιμένει να βελτιωθεί προτού πάρει μια απόφαση, δεν θα προχωρήσει ποτέ

«Όταν προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι απ΄ ό,τι είμαστε, τα πάντα γύρω μας γίνονται επίσης καλύτερα».

«Οι άνθρωποι περισσότερο ονειρεύονται ότι επιστρέφουν παρά ότι φεύγουν».

Η επιθυμία δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που φαντάζεσαι

«Μην ξεχάσεις όμως ότι όπου είναι η καρδιά σου, εκεί είναι και ο θησαυρός σου. Και πρέπει οπωσδήποτε να βρεις το θησαυρό σου για να έχουν νόημα όσα έχεις ανακαλύψει στο δρόμο σου».

«Η αγάπη είναι μια παγίδα. Όταν παρουσιάζεται, βλέπουμε μόνο το φως της, όχι τις σκιές της».

«Ένα λάθος που επαναλαμβάνεται περισσότερο από μία φορά είναι μια απόφαση».

«Οι θεοί ρίχνουν τα ζάρια και ούτε ρωτούν αν θέλουμε να είμαστε μέσα στο παιχνίδι ή όχι».

«Και πώς μπορώ να μαντεύω το μέλλον; Μέσα από τα σημάδια του παρόντος. Στο παρόν βρίσκεται το μυστικό· αν προσέξεις το παρόν, τότε κι αυτό που θα συμβεί στο μέλλον θα είναι καλύτερο».

Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να μάθεις. Μέσα από τη δράση

«Είναι η πιθανότητα του να πραγματοποιήσεις ένα όνειρό σου, που κάνει τη ζωή ενδιαφέρουσα».

«Ένα πράγμα μόνο υπάρχει που μπορεί να κάνει ένα όνειρο αδύνατον να πραγματοποιηθεί, ο φόβος της αποτυχίας».

«Τα πιο απλά πράγματα είναι τα πιο συναρπαστικά και μόνο οι σοφοί μπορούν να τα δουν».

«Τίποτα στον κόσμο δεν είναι απόλυτα λάθος. Ακόμα και ένα χαλασμένο ρολόι είναι σωστό δύο φορές τη μέρα».

«Φίλα αργά, γέλα σαν τρελός, ζήσε αληθινά, και συγχώρεσε γρήγορα».

«Μην σπαταλάτε χρόνο σε επεξηγήσεις. Οι άνθρωποι ακούν μόνο ό,τι θέλουν να ακούσουν».