Ενοχές, ενοχές, ενοχές! Το μόνιμο μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι κάθε μαμάς. Η εκνευριστική φωνούλα που της ψιθυρίζει διαρκώς πως ό,τι κάνει είναι λάθος και κακό και πως δεν είναι «αρκετή».
Δεν είναι να απορεί κανείς, λοιπόν, που όλες μας νιώθουμε την ανάγκη, κατά καιρούς, να απολογηθούμε για τα πάντα. Ίσως γι΄αυτό να ταυτιστήκαμε τόσο πολύ με όσα γράφει αυτό το κείμενο.
«Εμείς οι μαμάδες απολογούμαστε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.
Ζητάμε συγγνώμη όταν δεν μπορούμε να θηλάσουμε και πάντα νιώθουμε την ανάγκη να εξηγήσουμε το γιατί. Το ίδιο κάνουμε και για κάθε άλλη απόφασή μας που δεν ταιριάζει στα ”κουτάκια” της κοινωνίας.
Ζητάμε συγγνώμη όταν δεν μπορούμε να πάμε βόλτες, γιατί μπορεί να έχουμε μικρότερα παιδιά στο σπίτι, να εργαζόμαστε με πλήρες ωράριο ή να έχουμε άλλες υποχρεώσεις.
Ζητάμε συγγνώμη όταν η συμπεριφορά του παιδιού μας δεν είναι καλή.
Ζητάμε συγγνώμη αν χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα και για το ακατάστατο σπίτι μας.
Ζητάμε συγγνώμη για το σώμα μας που δεν δείχνει με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Ζητάμε συγγνώμη που τα παιδιά μας δεν κάνουν πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες.
Όπως βλέπετε, ζητάμε συνεχώς συγγνώμη για τα πάντα και για οτιδήποτε. Γιατί αυτό μας έμαθαν να κάνουμε όταν δεν ανταποκρινόμαστε σε όλους μας τους ρόλους.
Δεν θα έπρεπε ποτέ, όμως, να απολογούμαστε ούτε για τις πεποιθήσεις μας ούτε για τις επιλογές μας. Ούτε φυσικά για τις προκλήσεις και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η οικογένειά μας.
Επιπλέον, όσο κι αν λέμε συγγνώμη, πάντα θα υπάρχει κάποιος που δεν θα συμφωνεί με τις αποφάσεις μας.
Γι’ αυτό μαμάδες, ας είμαστε ο εαυτός μας. Άφηστε τα συγγνώμη… Δεν χρειάζονται!»
mama365.gr