H περίοδος της πανδημίας και οι επαναλαμβανόμενες καραντίνες, δημιούργησαν σε πολλούς από εμάς, εικόνες και φόβους που η ροή της καθημερινότητας δεν επέτρεπε πριν από όλα αυτά. Η ερημιά της πόλης, η απόλυτη σιωπή τα βράδια, ο περιορισμός και η έλλειψη συναναστροφών, έκαναν ακόμα και μια λάμπα που τρεμόπαιζε στο δρόμο, την πιθανή αρχή για ένα θρίλερ βγαλμένο από το μυαλό του Stephen King.
Τι γινόταν όμως στο ίδιο το μυαλό του Stephen King στο ξεκίνημα της πανδημίας; Το απαντά ο ίδιος! «Τι θα μπορούσα να γράψω, που θα μου πρόσφερε χαρά; Λες και η φαντασία μου περίμενε αυτή την ερώτηση, στο μυαλό μου εμφανίστηκε μια τεράστια ερημωμένη πόλη, ερημωμένη αλλά ζωντανή. Είδα τους άδειους δρόμους, τα στοιχειωμένα κτίρια, το τερατόμορφο κεφάλι μιας υδρορροής αναποδογυρισμένο στον δρόμο. Είδα σπασμένα αγάλματα… Είδα ένα τεράστιο, εκτεταμένο παλάτι με γυάλινους πυργίσκους τόσο ψηλούς, που τρυπούσαν τα σύννεφα. Εκείνες οι εικόνες απελευθέρωσαν την ιστορία που ήθελα να αφηγηθώ».
Και κάπως έτσι γεννήθηκε το «Παραμύθι» το νέο βιβλίο του βασιλιά του τρόμου. Ο τίτλος δεν μας παραπλανεί φυσικά. Δεν πρόκειται να διαβάσουμε μια ιστορία για πρίγκιπες ή πριγκίπισσες περιμένοντας ένα «ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».
Στο «Παραμύθι», ο Τσάρλι είναι ένας μαθητής λυκείου, εξαιρετικός στο μπέιζμπολ και το αμερικάνικο φούτμπολ, με αξιοπρεπείς βαθμούς. Κουβαλάει όμως ένα βαρύ φορτίο. Στα επτά του ο Τσάρλι έχασε τη μητέρα του και το πένθος οδήγησε τον πατέρα του στο αλκοόλ. Έμαθε πώς να φροντίζει τον εαυτό του και τον πατέρα του.
Στα δεκαεφτά του, πολύ πιο ώριμος από όσο θα περίμενες κανείς για την ηλικία του, ο Τσάρλι συναντάει ένα σκυλί, τη Ρέινταρ, και το ηλικιωμένο αφεντικό της, τον Χάουαρντ Μπόουντιτς, που ζει απομονωμένος σε ένα μεγάλο σπίτι, με μια κλειδωμένη αποθήκη στην αυλή. Κατά καιρούς, ακούγονται παράξενοι ήχοι μέσα απ’ την αποθήκη.
Ο Τσάρλι αναλαμβάνει διάφορα θελήματα για τον κύριο Μπόουντιτς και ξετρελαίνεται με τη Ρέινταρ. Όταν ο Μπόουντιτς πεθαίνει, αφήνει στον Τσάρλι μια κασέτα όπου αφηγείται μια απίστευτη ιστορία. Είχε κρατήσει κρυφό πως μέσα στην αποθήκη υπάρχει μια πύλη που οδηγεί σε έναν άλλον κόσμο.
Το «Παραμύθι» έρχεται πιο κοντά στις ιστορίες φαντασίας που αγαπούν οι πιο ψαγμένοι και φανατικοί οπαδοί του King, όπως το «Φυλαχτό» και η σειρά του Μαύρου Πύργου. Φαίνεται επίσης ότι αντλεί έμπνευση από τον Μάγο του Οζ, αλλά και τους κόσμους και τα πλάσματα του Λάβκραφτ. Όσο πιο βαθιά μπαίνει ο πρωταγωνιστής σε αυτό τον άλλο κόσμο και ανακαλύπτει όσα βρίσκονται στο «σκοτεινό πηγάδι», νιώθει όλο και πιο άβολα μέχρι που καταλαβαίνει το γιατί.
«Γράφοντας το βιβλίο, μπόρεσα να καταλάβω τι ήταν τόσο τρομακτικό και παράξενα αποκαρδιωτικό στους άδειους δρόμους και τα σπίτια. Για να χρησιμοποιήσω μια από τις αγαπημένες λέξεις του Λάβκραφτ, ήταν απόκοσμο (σ.σ. eldritch)» λέει ο Stephen King. O 17χρόνος Τσάρλι συνειδητοποιεί στην πορεία, τη μεγάλη απόσταση το χάσμα και την άβυσσο που υπάρχει ανάμεσα στη μαγεία του παραμυθιού και το υπερφυσικό.
Το «Παραμύθι» του Stephen King κυκλοφορεί πλέον και στη Ελλάδα από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος.
