Με αφορμή την επέτειο των δέκα ετών από το ατύχημα του πολυπρωταθλητή της Formula 1, τα στόματα… ανοίγουν.
Οσο και να προσπαθεί ο Ζαν Τόντ να μας μεταφέρει αισιόδοξα μηνύματα για την κατάσταση του αγαπημένου πολυπρωταθλητή, και πέρα από την συναισθηματική φόρτιση που δημιουργεί και την ανάγκη να ακούσουμε κάτι αισιόδοξο, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Και αυτή την μεταφέρουν άνθρωποι της Formula1 που έχουν επικοινωνία με κύκλους της οικογενείας του Μίκαελ Σουμάχερ…
Δέκα χρόνια μετά την αποφράδα ημέρα που ο Μίκαελ είχε το ατύχημα στην Ελβετία, κάνοντας σκι. Δέκα χρόνια που ο Σουμάχερ είναι πλέον διαφορετικός, μιλάνε πολλοί για αυτό και όσο κι αν θέλουμε να κρατήσουμε «μικρό καλάθι» στα λεγόμενά τους… έχουν περάσει δέκα χρόνια που ο αγαπημένος μας Μίκαελ είναι σε κώμα…
Αναμφίβολα η διαχείριση των πληροφοριών σχετικά με την υγεία του παραμένει ένα ιδιαίτερα προστατευόμενο θέμα από την οικογένεια. Και έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει για τον άνθρωπό της. Η οικογένεια Σουμάχερ έχει επιλέξει να διατηρήσει αυτές τις πληροφορίες μακριά από το δημόσιο λόγο, δημιουργώντας και ένα πέπλο μυστηρίου γύρω από την ζωή και την υγεία του.
Μία από τις λίγες πηγές πληροφοριών που διέρρευσαν πρόσφατα είναι και ο πρώην μάνατζερ του Σουμάχερ, Βίλι Βέμπερ. Ο Βέμπερ, ο οποίος συνέβαλε στην είσοδο του Σουμάχερ στον κόσμο της Formula 1 και στην καταξίωσή του ως θρύλος του αθλήματος, παραδέχτηκε πρόσφατα ότι έχει χάσει την ελπίδα για θετικά νέα αναφορικά με την κατάσταση του Σουμάχερ.
Ο Βέμπερ, παρά τον ισχυρό δεσμό που ανέπτυξε με τον επτά φορές πρωταθλητή, εκφράζει και τη λύπη του για το γεγονός ότι δεν επισκέφτηκε τον Σουμάχερ στο νοσοκομείο αμέσως μετά το ατύχημα. Παρά την απομάκρυνση από την προσωπική ζωή του Σουμάχερ, ο Βέμπερ συνεχίζει να θεωρεί τον εαυτό του φίλο του πρωταθλητή. «Δυστυχώς, όταν σκέφτομαι τον Μίκαελ τώρα, δεν έχω καμία ελπίδα να τον ξαναδώ… δεν υπάρχουν θετικά νέα μετά από δέκα χρόνια», είπε χαρακτηριστικά στην εφημερίδα «Express», μεταφέροντας παράλληλα και τις πληροφορίες που έχει.
«…λυπάμαι πολύ και κατηγορώ τον εαυτό μου. Έπρεπε να επισκεφτώ τον Μίκαελ στο νοσοκομείο. Το ατύχημα του με επηρέασε πολύ. Αλλά κάποια στιγμή πρέπει να απελευθερωθώ από τον Μίκαελ, να τον αποχωριστώ…» τονίζει κλείνοντας την αναφορά του για τον Σουμαχερ…
