Η ιστορία… που έγινε η αφορμή να γραφτεί το πασίγνωστο τραγούδι του μεγάλου Γιώργου Ζαμπέτα.

Είναι κάποια τραγούδια που όσα χρόνια και αν περάσουν ακούγονται σα να είναι η πρώτη φορά. Ένα από αυτά είναι και το «Που’σαι Θανάση;» του Γιώργου Ζαμπέτα. Ένα τραγούδι που η ιστορία του είναι βγαλμένη μέσα από τις πίστες της «αθηναϊκής νύχτας» των αρχών του 1970.

Ο Γιώργος Ζαμπέτας την εποχή που μεσουρανούσε στις πίστες είχε αποκτήσει, όπως είναι λογικό, πάρα πολλούς θαυμαστές. Ένας από αυτούς λεγόταν Θανάσης και τον ακολουθούσε παντού, όπου και αν εμφανιζόταν και καθόταν στο πρώτο τραπέζι. Είχε αναπτυχθεί τέτοια οικειότητα ανάμεσα στον καλλιτέχνη και τον θαυμαστή του, που κάθε φορά που έμπαινε ο Θανάσης στο μαγαζί ο Ζαμπέτας τον καλωσόριζε και του φώναζε «που’σαι Θανάση;». Κάποια στιγμή και για άγνωστο λόγο ο Θανάσης έπαψε να εμφανίζεται στο μαγαζί, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο από το Γιώργο Ζαμπέτα ο οποίος κάθε βράδυ μονολογούσε «που’σαι Θανάση;». Όμως αυτό δεν ήταν η αφορμή για να γραφτεί το πασίγνωστο τραγούδι.

Ο Μπάμπης Βασιλειάδης ή «Τσάντας»

Εκτός από τον Θανάση, στα μαγαζιά που τραγουδούσε ο Ζαμπέτας σύχναζε και ο Μπάμπης Βασιλειάδης ή «Τσάντας» όπως ήταν το παρατσούκλι του. Το φώναζαν έτσι γιατί κυκλοφορούσε συνέχεια με μια τσάντα η οποία περιείχε τους στίχους που έγραφε. Ο Βασιλειάδης ήταν μεταφραστής στο επάγγελμα καθώς μιλούσε πέντε γλώσσες. Το μεγάλο του μεράκι όμως ήταν η μουσική και συνέχεια έγραφε στίχους. Πολλά γνωστά τραγούδια έχουν δικούς του στίχους αν και δεν τον ξέρει σχεδόν κανείς. Μεταξύ άλλων έχει γράψει το «ο πιο καλός ο μαθητής», «άναψε το τσιγάρο δώσ’μου φωτιά», «τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει» κ.α. Ήταν αυτός λοιπόν ο οποίος άκουσε από το Ζαμπέτα την ιστορία για το Θανάση και αποφάσισε να την κάνει τραγούδι. Ήταν και το τελευταίο που έγραψε.

Που’σαι Θανάση;

Το 1972 ο Γιώργος Ζαμπέτας επιστρέφει από μια μεγάλη περιοδεία στην Αμερική. Με την επιστροφή του μαθαίνει τα κακά μαντάτα. Ο καλός του φίλος , ο «τσάντας» είχε φύγει από τη ζωή. Ο Ζαμπέτας πηγαίνει να συλληπηθεί τη χήρα του Βασιλειάδη. Εκείνη, όπως εξιστορεί ο ίδιος ο Ζαμπέτας, του έδωσε ένα χαρτάκι με στίχους. Ήταν οι στίχοι του «που’σαι Θανάση». Ήταν η τελευταία επιθυμία του στιχουργού να γίνει τραγούδι. Ο Γιώργος Ζαμπέτας «έντυσε» τους στίχους με τη μουσική που μόνο εκείνος έγραφε και τραγουδούσε το ιστορικό τραγούδι κάθε νύχτα.

(Ο Γιώργος Ζαμπέτας μιλάει για το τραγούδι)