Το νέο του τραγούδι λέγεται «Πουτ@ν@» και ο σεξισμός είναι λίγος για να περιγράψει το πόσο επικίνδυνο είναι
Tο εμετικό τραγούδι του Βαλάντη δείχνει πού βρισκόμαστε ακριβώς ως κοινωνία.
Βαλάντης- Νίνο Ξυπολητάς, Νίνο Ξυπολητάς- Βαλάντης. Δεν ξέρω με ποια σειρά να τους βάλω γιατί δεν θέλω και να αδικήσω δύο καλλιτέχνες που έστυψαν το μυαλό τους για να σκεφτούν ένα τραγούδι, που θα περιγράφει τον έρωτα, μία γυναίκα που άλλαξε γνώμη, και όλα αυτά με έναν τρόπο που να ταιριάζει στο 2022. Πουτ@ν@ ήταν η καταληκτική σκέψη τους και δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
Πώς να ξεχάσω, τα μάτια σου σκέφτομαι, γίνομαι χάλια,
Πώς να ησυχάσω όταν βλέπω τα χείλη σου στ’ άδεια μπουκάλια,
Πώς πας και κάνεις τα ίδια με άλλον,
Πουτάνα θα ήσουνα μάλλον.
Προσοχή για να μην παρεξηγηθούν οι αοιδοί. Δεν είναι ότι θεωρούν όλες τις γυναίκες π@τ@νες. Είσαι π@τ@να μόνο αν έχεις κάνει σχέση μαζί τους, αν σε έχουν ερωτευτεί και αν χώρισες και προχώρησες στην επόμενη σχέση. Πρέπει να έχεις αναπτύξει μία ιδιαίτερη οικειότητα, προκειμένου να κερδίσεις αυτόν τον χαρακτηρισμό.
Θα μου πεις, σάμπως είναι το πρώτο τραγούδι που ακούμε με αυτόν τον χαρακτηρισμό ή με την περιγραφή; Δεν είμαστε ανοργασμικιές, σύμφωνα με τον Μηλιώκα ή κ@ριόλες σύμφωνα με τον Δάντη; Αλλά μήπως δεν έχουν βγει τραγούδια όπου οι γυναίκες «τη ζητάνε τη σφαλιάρα τους από τον άνθρωπο που αγαπούν» και υποτάσσονται και είναι ο θεός τους και όλα αυτά; Υπάρχουν και μετρούν δεκαετίες επιτυχίας.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Θα έπρεπε να είναι προφανές και δεν θα έπρεπε να χρειαστεί να το εξηγήσουμε, αλλά αφού επιτρέπεται να βλέπουν το φως τη δημοσιότητας τέτοια τραγούδια, δεν είναι και τόσο προφανές. Αφού κατηγορήσαμε την τραπ (και καλά κάναμε) για τον υπερσεξισμό που διακατέχει το 99% των τραγουδιών, ώρα να επιστρέψουμε στα κλασικά λαικά.
«Ο Βαλάντης είναι εδώ με ολοκαίνουργιο music video, για το ανατρεπτικό του single «Πουτάνα». Σε μουσική και στίχους Νίνο Ξυπολητά και την παθιασμένη ερμηνεία του Βαλάντη, το “Πουτ@ν@” είναι το εκρηκτικό αποτέλεσμα της συνάντησης των δύο καλλιτεχνών. Πρόκειται για ένα τραγούδι γεμάτο νόημα, που μιλάει απευθείας στις ραγισμένες καρδιές, αφού υμνεί τον πόνο που προκαλεί ο έρωτας, τον χωρισμό και την προδοσία». Το δελτίο Τύπου της εταιρίας παραγωγής του κομματιού επιβεβαιώνει ότι ο πόνος που προκαλείται από τον έρωτα είναι οκ και δικαιολογεί τα πάντα. Και τη λεκτική, και την ψυχολογική και τη σωματική βία. Όταν κάποιος πίνει πολύ για να ξεχάσει και βρίζει τη γυναίκα που (υποτίθεται πως) αγαπούσε είναι άντρας που τιμά τα παντελόνια του (για να το πω και στη γλώσσα που καταλαβαίνουν άνθρωποι σαν τον Βαλάντη και τον Νίνο Ξυπολητά.
Ένα τέτοιο τραγούδι θα μπορούσε να έχει και τον εναλλακτικό τίτλο «Γυναικοκτονίες: Κεφάλαιο πρώτο». Πώς ξεκινούν αλήθεια οι γυναικοκτονίες και από ποιον διαπράττονται; Μα από πληγωμένους ερωτικούς συντρόφους, που ζήλεψαν πολύ ή που δεν άντεξαν τον χωρισμό. Κάπως όμως καταφέρνουμε να διαχωρίζουμε το έγκλημα από ένα τραγούδι που είναι γεμάτο πάθος, πόνο και λεκτική βία. Κάπως νιώθουμε ότι αυτό είναι ανάλαφρο, χαριτωμένο έως και συγκινητικό που ένας πληγωμένος άντρας αποκαλεί την πρώην του ΠΟΥΤ@Ν@.
Και επειδή είμαστε woke (και τιμή μας και καμάρι μας), να ενημερώσουμε τους δημιουργούς ότι δεν είναι οκ να λες πουτ@ν@, γιατί θέλουν να συνδέσουν τη λέξη με το επάγγελμα, το οποίο πλέον είναι αποδεκτό ως s3x worker. Θα έγραφες ένα τραγούδι με τίτλο «Π@στης»; Ναι θα έγραφες, τι ρωτάω κι εγώ.
