Συνέντευξη: CAMERES – Το ροκ συγκρότημα από την Καβάλα με νέα τραγούδια και δίσκο

admin

5 ημέρες ago

Έχω την χαρά να παίρνω συνέντευξη από τον κύριο Νίκο Γραμμάτο, από το συγκρότημα CAMERES, που κάθε τραγούδι τους είναι ξεχωριστό. Υμνεί την αγάπη και τα συναισθήματα που νιώθουμε, την χαρά, τον πόνο, την απώλεια.

«Κι ας έφυγες, εγώ πάντα θέλω να ξέρω ότι είσαι ευτυχισμένη».

Όλα αυτά για να εκφραστούν μέσα στο πεντάγραμμο, θεωρώ πως είναι δύσκολο και θέλει προσωπική δουλειά. Μπράβο στους Cameres και πάμε να μάθουμε περισσότερα για αυτούς.

Συνέντευξη στη Μαγδαληνή Τσουκαλά

Πόσους προσωπικούς δίσκους έχεις και σε πόσους έχεις συμμετάσχει και με ποια συγκροτήματα;

Προσωπικό δίσκο δεν έχω κανέναν. Στα παλαιότερα χρόνια είχα φτιάξει κάποια solo τραγούδια σε άλλο μουσικό ύφος, τα οποία πήγαιναν πολύ καλά, αλλά δεν αξιώθηκα ποτέ να τα μαζέψω όλα σε έναν δίσκο, ίσως στο μέλλον να κάνω κάτι τέτοιο. Έχω κάνει συμμετοχές βέβαια στους “Μορφίνη” από Πειραιά αλλά και στους “Φωνές” (αισίως “Αντίθετα”) από την Λάρισα. Από εκεί και πέρα με την μπάντα μου τους CAMERES ετοιμάζω την 4^η δισκογραφική μας δουλειά. Οπότε για εμένα θεωρώ ότι σε λίγο καιρό θα έχω 4 δίσκους στο βιογραφικό μου και από εκεί και πέρα οι όποιες συμμετοχές έχω κάνει ή θα κάνω με άλλους.

Ποια είναι τα αγαπημένα σου συγκροτήματα;

Είναι πάρα πολλά, γιατί πρώτα είμαι εραστής της μουσικής και μετά όλα τα άλλα. Τα μουσικά μου ακούσματα είναι πάρα πολλά, αφού έχω υπάρξει και D.J. για πολλά χρόνια ανά καιρούς. Ακούω και μπορώ να ακούσω σχεδόν τα πάντα, ανάλογα την διάθεση και την παρέα μου. Κάθε στιγμή έχει και το κατάλληλο μουσικό background. Από εγχώρια πράγματα το ελληνόφωνο rock κατέχει μεγάλη θέση στην καρδιά μου, όπως και το ελληνόφωνο hip-hop. Από ξένες μουσικές μου αρέσει περισσότερο η Αμερικάνικη σκηνή της Rock, από την δεκαετία του 1980 μέχρι και σήμερα. Η φάση με εμένα είναι ότι στην εφηβική μου ηλικία ανά 2 χρόνια μεταπηδούσα σαν ακροατής από είδος σε είδος. Έτσι λοιπόν ξεκίνησα να ακούω ελληνόφωνο hip-hop τα πρώτα δύο χρόνια, όπου είχα αποκτήσει και ακούσει κάθε κυκλοφορία από τα συγκροτήματα της εποχής. Ραδιοφωνικά έκανα την πρώτη hip-hop και rock εκπομπή, στον Καβάλα fm 93,1 τότε στα τέλη του 1997. Το δε 1999 όταν άλλαξα σταθμό στα fm, έκανα καθαρά ροκ εκπομπή. Το πάθος μου ήταν να βρίσκω νέους ήχους και να τους μεταδίδω στον κόσμο. Φυσικά έπρεπε να μεταδώσω και αγαπημένες μου μπάντες, όπως Διάφανα Κρίνα, Τρύπες, Ενδελέχεια, Magic De Spell κ.α. Τότε είναι που θα αρχίσω να εξερευνώ τον Αμερικάνικο ήχο, με τους Guns N Roses στην κορυφή, τα προσωπικά project του κάθε μέλους και άλλες μπάντες όπως Skid Row, Velvet Revolver, Linkin Park κτλ. Είμαι ένα κράμα rock και hip-hop και νομίζω αυτό περνάει κάπου και στα τραγούδια μου.

Η σχέση σου με τα Διάφανα Κρίνα ποια ήταν; Μίλησε μας για την δική σας ιστορία και απ’ ότι γνωρίζω με τον Θάνο Ανεστόπουλο ήσασταν και φίλοι;

Με πολλούς εγχώριους μεγάλους ρόκερς έχω πολύ καλές σχέσεις και φιλίες μέχρι και σήμερα. Κυρίως είναι η εκτίμηση στο πρόσωπο των ανθρώπων που ήταν οι πυρήνες σε κάποιες από τις μεγαλύτερες rock μπάντες στην χώρα μας. Με όλους έχω γνωριστεί και μιλήσει, είτε από κοντά κάποια στιγμή, είτε τηλεφωνικά και μέσω διαδικτύου. Ο Θάνος ήταν ένας από αυτούς, αφού τον γνώρισα όταν ήμουν 14-15 χρονών, αφού από τότε είχα δική μου ραδιοφωνική εκπομπή όπως προανέφερα και ιστοσελίδα στο διαδίκτυο. Οπότε με εμάς τους λίγους τότε, είχε έρθει σε επαφή ο Κώστα Βάμβουκας που ήταν μαζί με τα Κρίνα για πολλά χρόνια. Είχα δει άπειρες φορές συναυλία τους στην Θεσσαλονίκη ή την πόλη μου την Καβάλα, αλλά και αλλού. Έτσι κάποια στιγμή έρχεσαι περισσότερο κοντά με κάποιους ανθρώπους. Καφέδες και ποτά σε αγαπημένα τους στέκια στην Θεσσαλονίκη, το ίδιο στην Καβάλα. Μουσικές, συζητήσεις και ομορφιά για ζωή και τέχνη. Με τον Θάνο να φανταστείς είχαμε συχνή τηλεφωνική επικοινωνία τότε, αλλά και αργότερα μέσω facebook. Από εμένα είχε ζητήσει το τηλέφωνο του Παναγιώτη Μπερλή που τότε ζούσε τον Βόλο και παράλληλα συνεργαζόμασταν στον 2^ο δίσκο μας. Έτσι λοιπόν είχα βάλει κι εγώ το χεράκι μου στην ένωση των Κρίνων στην Τεχνόπολη για τις 2 τελευταίες συναυλίες που έδωσαν τα Διάφανα Κρίνα. Αργότερα στον 3^ο δίσκο θα συνεργαστώ ξανά μουσικά με τον Παναγιώτη αλλά και τον Νίκο Μπάρδη από τα Κρίνα. Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για όλα αυτά, είναι πάρα πολλά που δεν μπορώ να τα πω σε λίγες σειρές.

Έγραψες τον τελευταίο καιρό το τραγούδι «Παντού». Πως νιώθεις που σε ένα βράδυ έγινε γνωστό;

Δεν θεωρώ ότι έγινε γνωστό, απλά έτυχε να πέσει γρήγορα στην αντίληψη του Center Καβάλας και να μεταδοθεί από την τηλεοπτική εκπομπή “Όλα on Camera” μέσα σε 12 ώρες από την στιγμή που το άφησα ελεύθερο. Φυσικά και νιώθω όμορφα όταν βλέπω ή ακούω τραγούδια μου στα Μ.Μ.Ε., έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, κυρίως στα ραδιόφωνα όλης της χώρας και της Κύπρου, οπότε για εμένα είναι κάτι όμορφο. Σημαίνει πως κάτι κάνω καλά με τα παιδιά στο στούντιο. Η αλήθεια είναι ότι όλοι βάζουν τον καλύτερο εαυτό τους μέσα εκεί.

Υπάρχει κάποιο παιδί δικό σου που θα ξεχώριζες;;

Πραγματικά είναι κάτι το οποίο δεν μου το ρωτάει ο κόσμος, περίεργο θα έλεγα, αλλά νομίζω ότι ενδιαφέρετε ο ακροατής που μας ακούει, για το αν δηλαδή έχω κάποιο αγαπημένο μου τραγούδι, και είναι αισίως πάνω από 40 αυτά που έχω ήδη δισκογραφήσει με την μπάντα μου. Εντάξει, σαφώς και υπάρχουν τραγούδια που με συνδέουν με πολύ όμορφες στιγμές, αρκετά χρόνια πίσω από εδώ. Μην ξεχνάς πως είμαστε μπάντα που έκανε την εμφάνιση της το 2008, αλλά προϋπάρχαμε από το 2007 ή ακόμα πιο πριν που ρόκαρα με την μπάντα μου, χωρίς να καταφέρουμε να προχωρήσουμε, για πολλούς και διάφορους λόγους. Η ιστορία μου ξεκινάει κάπου στο μακρινό 1999-2000, όταν πέρασα από διάφορες άλλες μπάντες για λίγο. Η αρχή όμως είχε γίνει το καλοκαίρι του 2007. Οπότε μιλάμε για πάνω από 17 χρόνια. Σε λίγο ενηλικιώνεται το «παιδί» μου. Αν διάλεγα μερικά από αυτά, σίγουρα θα ήταν μέσα τα εξής: «Τα όνειρα είναι για εμάς», «Θα είμαι εκεί», το «Ζαχαρωτά», «Κάθε αρχή και δύσκολη», «Η ζωή είναι μια τρέλα», «Μαύρος αέρας», «Δαίμονας», «Μια προσευχή» και το καινούριο μου το «Παντού». Δύσκολη ερώτηση που συνήθως απαντάω πως τα αγαπώ όλα γιατί είναι «παιδιά μου». 🙂

Πες μας την δική σου οπτική γωνία για τα όνειρα. Είναι τελικά για εμάς;

Όπως λέω και στους στίχους του τραγουδιού «Τα όνειρα είναι για εμάς»:

«Ο κόσμος σαν κέρμα δυο όψεις

τα όνειρα είναι για εμάς

ότι πάρεις κι ότι δώσεις

να δίνεις, να αγαπάς, να πονάς»

Φυσικά είναι για εμάς, εγώ εξάλλου ζω το δικό μου όνειρο από το 1997, που μου έλεγε πως θέλω να φτιάξω μουσική, να μπω στο στούντιο ηχογραφήσεων, να γράψω ένα demo, να το στείλω κάπου, κι ας συνέβαινε μόνο αυτό. Δεν είχα βλέψεις για κάτι παραπάνω. Με τα χρόνια άρχισα να ζω και να αναπνέω μέσα σε αυτό, να μεγαλώνω μαζί του. Παράλληλα με όσα άλλα έχω κάνει για την μουσική, μέσα από ραδιοφωνικούς σταθμούς, μαγαζιά σαν D.J. ή σε live εμφανίσεις με την μπάντα μου, με χορωδίες, περιοδικά, free press, e-zines κτλ. Οπότε ζήστε τα όνειρά σας τώρα που μπορείτε, γιατί αύριο δεν ξέρει κανείς τι μας ξημερώνει.

Θέλω την άποψη σου για την τραπ μουσική που ακούνε τα νέα παιδιά. Γιατί τους αρέσει και γιατί η μουσική πλέον έχει γίνει ένα εμπόριο που διαφημίζουν την γυναίκα ως όργανο ηδονής;

Και η χιπ χοπ μουσική στα 90s, τα ίδια πράγματα έλεγε στα τραγούδια τους. Όχι όλοι, αλλά αρκετοί. Πλέον το πράγμα έχει ξεφύγει και γι αυτό βλέπουμε άτεχνους να φτιάχνουν υποτιθέμενη τέχνη, με βοηθό την τεχνολογία και το χρήμα. Δυστυχώς όποιος έχει λεφτά για πέταμα, μπορεί να προβληθεί εύκολα σε μεγάλη μερίδα του κόσμου, γι αυτό και είναι στη μόδα αυτό το έκτρωμα της υποκουλτούρας. Όταν ο κόσμος αδιαφορήσει για όλα αυτά, τότε θα τους καταπιεί ο βόθρος της ιστορίας. Το περιμένω σύντομα. Εξάλλου μετά από χρόνια σιωπής της τέχνης και των μουσικών, βλέπω ότι έχουμε επανέλθει όλοι, φτιάχνοντας τραγούδια που έχουν λόγο ύπαρξης και ουσίας. Δυστυχώς πάντα έτσι ήταν, ο κόσμος επιλέγει συνήθως σαβούρες για να θρέψει σώμα και πνεύμα. Οπότε η επιλογή των πάντων είναι στο χέρι μας. Εσείς του επιλέξατε, λουστείτε τους!

Τι έχεις σπουδάσει και σε ποιες χώρες έχεις ταξιδέψει στο εξωτερικό;

Έχω τελειώσει τεχνικός δικτύων και Η/Υ και Τεχνικός Ιντερνετ, οπότε η δουλειά μου έχει να κάνει με το κομμάτι των υπολογιστών (web development, digital marketing & promotion), της μουσικής και της φωτογραφίας. Έχω την δική μου εταιρεία επίσημα από φέτος και τρέχω πάνω σε όλα αυτά παράλληλα. Έχω ταξιδέψει πολύ στην Ελλάδα και από εξωτερικό έχω γυρίσει την μισή Ιταλία. Δεν έχω πάει κάπου αλλού, απέφευγα τις κοντινές χώρες, βλέπε Βουλγαρία και Τουρκία, για προσωπικούς λόγους. Δεν ενδιαφέρομαι να ταξιδέψω στις χώρες αυτές που οι πρόγονοι μου υπέφεραν στα παλιά χρόνια. Υπάρχουν άλλα μέρη που μπορώ να πάω και που θέλω να πάω.

Η οικογένεια σου πως το δέχθηκαν ότι θα ασχοληθείς με την μουσική;

Νομίζω ήταν αναμενόμενο και φαινόταν από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου αυτό. Δεν μου είπαν ποτέ κάτι, απλά παρατηρούν και ακούνε ότι κάνω και με καμαρώνουν με τον τρόπο τους. Δεν με ενδιέφερε ποτέ η γνώμη των άλλων εξάλλου, ούτε καν των δικών μου ανθρώπων, κάνω αυτόβουλα ότι θέλω. Νομίζω αυτό είναι που πρέπει να δίνουν οι γονείς στα παιδιά τους και να μην τους πρήξουν τα ούμπαλα ούτε σε μικρή ηλικία, ούτε σε μεγάλη. Ο καθένας βρίσκει αργά ή γρήγορα τον δρόμο του. Αφήστε τα παιδιά στην ησυχία τους!

Ποια ήταν η αφορμή για να αγαπήσεις την ποίηση;

Πριν λίγους μήνες συνάντησα στον δρόμο την φιλόλογο που είχα στο γυμνάσιο. Στην πρώτη τάξη του γυμνασίου μου στο μακρινό 1995, η καθηγήτρια μας ζήτησε τότε να κάνουμε μια εργασία στον Οδυσσέα Ελύτη που μόλις είχε φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο. Έτσι λοιπόν έπρεπε να καθίσω και να διαβάσω τα πάντα για εκείνον. Η εργασία πήρε άριστα και έτσι μέσα μου είχε ήδη μπει το μικρόβιο της ποίησης. Σίγουρα έπαιξε ρόλο αργότερα και η αγάπη μου για τα συγκροτήματα, όπως Active Member, Τρύπες, Διάφανα Κρίνα, ο Παύλος Σιδηρόπουλος κτλ. Τα Κρίνα φυσικά κέρδισαν την προσοχή μου από όλους αυτούς, και έτσι μεταλλάχθηκα σε έναν μεγάλο φαν της μπάντας αλλά και της στιχουργικής του Θάνου Ανεστόπουλου αλλά και του Παντελή Ροδοστόγλου. Από εκεί και πέρα σίγουρα παίζουν κι άλλοι ρόλο και επιρροή σε εμένα, αφού το διάβασμα έγινε λατρεία, όπως και η μουσική, η στιχουργική, η ποίηση.

Πες μου λίγα λόγια για τον δίσκο που έχεις στα σκαριά και γιατί χάθηκες τα τελευταία πέντε χρόνια;

Ο νέος δίσκος και 4^ος κατά σειρά ηχογραφείται από το καλοκαίρι του 2023 και μέχρι το τέλος της χρονιάς θέλω να πιστεύω πως θα είναι έτοιμος. Πιστεύω πως είναι ότι καλύτερο έχω φτιάξει μέχρι σήμερα, αφού προέρχομαι από μια μακρά και νεκρή δημιουργικά περίοδο. Αυτό έχει να κάνει με προσωπική μου επιλογή και συνέβη μετά τον θάνατο του Γιάννη Ρήγα από τους Μορφίνη και του Θάνου Ανεστόπουλου που προηγήθηκε 3 μήνες νωρίτερα του Γιάννη. Για εμένα ήταν ένα μεγάλο χαστούκι γιατί έφυγε πρώτα ο αγαπημένος μου τραγουδοποιός και αμέσως μετά ένας επίσης πολύ καλός μου φίλος για πάρα πολλά χρόνια, με τον οποίο έτυχε να φτιάξουμε και ένα τραγούδι μαζί, αλλά αγαπούσε πολύ τους CAMERES, αφού ήταν και φαν μας, όπως κι εγώ του ίδιου. Μάλιστα μου έλεγε όταν είχαμε βρεθεί ένα βράδυ στον Πειραιά, πως όσο είμαι δημιουργικός και γράφω, να μην σταματήσω, γιατί κάποια στιγμή θα έρθει η σιωπή. Δεν τον πίστευα γιατί ανέκαθεν ήμουν πολύ δημιουργικός και δραστήριος όσον αφορά την μουσική. Σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο και η σύντροφος στην ζωή μου από τον 3^ο μας δίσκο και μετά, αφού προτιμούσα να δίνω εκεί τον χρόνο και την ενέργεια μου, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Φυσικά μεγάλος λόγος ήταν και η πανδημία, με τις καταστάσεις που ζήσαμε όλοι οι καλλιτέχνες αλλά και ο κόσμος γενικότερα. Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σήμερα, όπου έχει κυκλοφορήσει σαν single το 5^ο τραγούδι του νέου δίσκου και έρχεται το επόμενο. Δεν βιάζομαι να τον τελειώσω, οπότε δεν ξέρω ακόμα ποια τραγούδια θα συμπληρώσουν τον δίσκο, αλλά βρίσκομαι σε μια πολύ καλή περίοδο και άκρως δημιουργική, γεμάτη έμπνευση.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Για την ώρα αφοσιώνομαι στην ολοκλήρωση του δίσκου, όμως θέλω να επιστρέψω και πάλι στο σανίδι του θεάτρου αν προκύψει κάτι καλό, αφού απέχω από το 2017. Η χορωδία είναι επίσης κάτι που γυρνάει ξανά στο μυαλό μου εδώ και 2 χρόνια. Είχα κάνει ένα μικρό πέρασμα από την παλαιότερη χορωδία της Καβάλας, σαν τενόρος Α, όπου είχαμε δώσει μια καταπληκτική παράσταση το 2018 για την ιστορία του τόπου μας. Αυτό έμεινε επίσης πίσω τότε για προσωπικούς λόγος και για τους παραπάνω της πανδημίας που ανέφερα. Κάτι θα ετοιμάσω κάποια στιγμή που έχει να κάνει με το βιβλίο. Είναι και αυτό στα μελλοντικά μου όνειρα και σχέδια. Την υγεία μας να έχουμε και όλα παίρνουν τον δρόμο τους την κατάλληλη στιγμή.