Η πλακέτα στο μνήμα με το νέο τραγούδι. Τι λέει ο συνθέτης!

Ποιος δεν έχει τραγουδήσει το «Απ’ τον Βορρά μέχρι τον Νότο» του Βασίλη Καρρά; Ένα τραγούδι-σταθμός στην καριέρα του αξέχαστου καλλιτέχνη, «ύμνος» για τα εκατομμύρια θαυμαστών του που συνήθως έλεγε στην έναρξη των προγραμμάτων του μετά το «Καλησπέρα και καλή βραδιά». Αυτό το τραγούδι που τον συνόδεψε μέχρι και την τελευταία του κατοικία έχει την δική του ιστορία και την εξομολογείται με έναν ξεχωριστό τρόπο ο στιχουργός του Γιάννης Μαλλιάς. Ένας γνήσιος και σεμνός Θεσσαλονικιός που κρύβεται πίσω και από άλλες μεγάλες επιτυχίες άλλων καλλιτεχνών, θυμάται τον -δικό του- Βασίλη Καρρά και διηγείται την απίθανη ιστορία και πως έγραψε 8 χρόνια πριν το συγκεκριμένο τραγούδι.

Περίπου 20 μέρες πριν πεθάνει ο Βασίλης Καρράς, ο Γιάννης Μαλλιάς στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, έκανε μια ανάρτηση και θυμήθηκε πως έγραψε το μεγάλο σουξέ, τον τσακωμό του με τον αξέχαστο τραγουδιστή και τι του είπε όταν τον πήρε τηλέφωνο. Ενώ στο τέλος της διήγησης εύχεται «να αναρρώσει ο βασιλιάς και ας μαλώνουμε»

«Μια αληθινή ιστορία για γέλια και για κλάματα! Το 2015 πηγαίνοντας με το αυτοκίνητό μου για το Γάζωρο Σερρών, συγχρόνως μάλωνα στο τηλέφωνο με τον Βασίλη Καρρά, γιατί δεν πήγα στο στούντιο, ενώ έτσι είχαμε πει από το προηγούμενο βράδυ, και έφυγα για ένα γλέντι στο χωριό! Υπέθεσα ότι δεν θα πήγαινε κι αυτός, γιατί είχαμε ξενυχτήσει και το διαλύσαμε ξημερώματα μετά από πολύ κατάχρηση! Και λέω “σιγά τώρα να μην έχει όρεξη να πάει στο στούντιο” και τσάμπα θα μείνω και γω στην Θεσσαλονίκη και αναγκαστικά θα περάσω, όπως συνήθως το βράδυ σε κάποιο τραπέζι στα μπουζούκια βαρετά, διότι κι αυτό μετά από κάποια χρόνια το βαριέσαι αν καταντάει ρουτίνα. Αλλά αυτός σηκώθηκε και πήγε το μεσημέρι στο στούντιο!

Στο τέλος αφού μου έκλεισε τσαντισμένος το τηλέφωνο, με έσωσε ο μαέστρος μας ο Γιάννης Γκιούρας, που ενορχήστρωσε και το κομμάτι, και μου έστειλε την μουσική του Βασίλη Δαραμούσκα ενώ οδηγούσα γιατί ο Καρράς δεν μου σήκωνε το τηλέφωνο που τον καλούσα συνέχεια. Αλλά και πάλι, επειδή δεν είχα ίντερνετ, δεν άνοιγε το mail μέσα στα βουνά για να το ακούσω, μου εξήγησε στο τηλέφωνο τον ρυθμό του τραγουδιού. Έτσι αγχωμένος, να μην στεναχωρήσω τον Βασίλη, το έγραφα με το ένα χέρι στο κινητό μου, χωρίς στην ουσία να το έχω ακούσει σωστά! Και με το άλλο οδηγούσα και έπαιρνα τις στροφές και κοιτούσα μπροστά για να μην καρφωθώ πουθενά!!!

Εξού και η φράση (Τόσες στροφές κι όλα μου φαίνονται ευθεία!). Αφού το τελειώνω, το στέλνω στο mail του -ήδη όμως το έχω μετανιώσει πριν καλά καλά πατήσω αποστολή– γιατί δεν ένιωσα ότι το άκουσα σωστά, ότι το έγραψα σωστά, ήταν πολύ βιαστικό και πολύ αγχωμένο για να τον ευχαριστήσω!!

Σε μισή ώρα χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο Καρράς! Και λέω: “Ωχ! Ε τώρα θα με βρίζει και θα ‘χει και δίκιο”! Και ήδη παραμιλαω μόνος μου και φαντάζομαι και τι θα μου πει! Γιατί πραγματικά από το άγχος δεν ήξερα αν πάτησα σωστά ακόμη και στα μέτρα του τραγουδιού! Λέω λοιπόν στον εαυτό μου: “Μαλλιά σήκωσε το τηλέφωνο τώρα και περαστικά”! Και με την χαρακτηριστική του φωνή μου λέει: “Αν έχεις όρεξη ρε πατσαβούρα κάνεις θαύματα! Και μου το κλείνει!

Ακόμα και τώρα που το θυμάμαι αγχώνομαι! Μ’ αυτά και μ’ αυτά εδώ και σχεδόν 9 χρόνια φτάσαμε τα 30 εκατομμύρια με αυτό το τραγούδι και έχουμε δικαιωματικά το μεγαλύτερο σουξέ της δεκαετίας! Και ειλικρινά δεν ξέρω αν θέλω να το ξανακούσω κι άλλο ούτε και εγώ! Ώρες ώρες νομίζω ότι όταν πεθάνω και ο παπάς αυτό θα λέει! Μεγάλες στιγμές, μεγάλες επιτυχίες, μεγάλες χαρές! Ζήσαμε μεγάλες δυνατές στιγμές και μακάρι να αναρρώσει εντελώς ο βασιλιάς και να το ξανακάνουμε και ας μαλώνουμε όπως εμείς ξέρουμε»

Η πλακέτα στο μνήμα με το νέο τραγούδι.

Λίγες μέρες μετά τον θάνατο του Βασίλη Καρρά, ο Γιάννης Μαλλιάς τον αποχαιρετά με τον δικό του τρόπο και με ένα νέο τραγούδι που έγραψε στη μνήμη του. «Δεν ξέρω εάν θα το κάνω τραγούδι, έγραψα τους στίχους και θα τους βάλω σε μια πλακέτα για να την πάω στο μνήμα του» λέει αποκλειστικά στο youweekly.gr και συνεχίζει: «Δεν είχα δει τελευταία τον Βασίλη, απέφευγα να τον βλέπω, ήξερα ότι και αυτός δεν θα ήθελε να τον βλέπω στην κατάσταση που ήταν, μιλούσαμε όμως στο τηλέφωνο, μάθαινα νέα του και πίστευα ότι θα το ξεπεράσει. Ξέρω ότι είχε τσαντιστεί με αυτούς που έλεγαν ότι πέθανε, πριν το μοιραίο, ήθελε να μένει μόνος του και ήταν αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρει. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε».

Αφιερωμένο στον Βασίλη!

Ένα γεμάτο μαγαζί στον ουρανό

Με θέα Γη,

Γράφει στα σύννεφα με χρώματα,

ΚΑΡΡΑΣ,

Κόσμος πολύ!

Αυτή η Πρεμιέρα δεν συγκρίνεται με άλλη,

Θα ναι στις πύλες του ουρανού η πιο μεγάλη.

Πρώτο τραπέζι η αγάπη κι η συμπόνια,

Στα αριστερά είναι η συγνώμη κι η σιωπή,

Στα δεξιά ο σεβασμός με την αλήθεια,

Στο κεντρικό όλοι οι άγγελοι μαζί.

Είναι όλα αυτά που είχες μέσα στην καρδιά σου,

Να σε θαυμάζουν εκεί πάνω στην σκηνή,

Στο πιο ωραίο μαγαζί.

Από εκεί πάνω όλα φαίνονται καλά,

οι ψεύτες έμειναν στην γη τους ντροπιασμένοι,

Όσοι σε αγάπησαν για πάντα δακρυσμένοι,

Όσοι σε πούλησαν δεν είναι πια κρυμμένοι,

Είναι η ώρα που η αλήθεια πάντα βγαίνει

Στο τόσο φως ποτέ κρυφό κάτι δεν μένει.

Θα ανταμώσουμε και πάλι εμείς μαζί,

Κάποια στιγμή θάρθω σε αυτά τα καμαρίνια,

Με δύο chivas χαμηλό,

Με ένα χαρτί και ένα στυλό,

Έτσι όπως ξέραμε μονάχα εσύ και γω.

Πηγή