Site icon Είμαστε Str8 τι να κάνουμε!

Γλυκά Νερά: «100 φορές την Κάρολαιν θα διάλεγα» – Η απολογία του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου

Με την εξιστόρηση της γνωριμίας του με την Καρολάιν ξεκίνησε να απολογείται ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος. Είπε ότι η ζωή του άλλαξε το Πάσχα του 2017 όταν την είδε για πρώτη φορά στην Αλόννησο.

«Γνώρισα το πιο υπέροχο πλάσμα στη ζωή μου, μαζί με την κόρη μας. Γνωριστήκαμε πλατωνικά, απογοητεύτηκα όταν έμαθα την ηλικία της. Το καλοκαίρι πήγα ξανά στο νησί τον Ιούλιο, συναντήθηκαμε και μετά ήμασταν μαζί. Η κοινή μας ζωή ήταν τέσσερα χρόνια», είπε στο δικαστήριο.

Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος περιέγραψε τον εαυτό του ως τρελά ερωτευμένο.

«Από το φθινόπωρο του 2017 με κάθε ευκαιρία ήμουν στο νησί. Με πλοίο, ελικόπτερο, ακόμα και με φουσκωτό που νοίκιαζα. Τα Χριστούγεννα πήγαμε πρώτη φορά μαζί διακοπές στο Πήλιο. Το Πάσχα του 2018 πήγαμε στις Φιλιππίνες με τη μητέρα της για 20 μέρες γνώρισα και την υπόλοιπη οικογένεια. Μέσα σε όλα τα θετικά ήταν και η μητέρα της. Το ταξίδι ήταν υπέροχο σαν όνειρο».

Η φωνή του κάποια στιγμή έσπασε:

Κατηγορούμενος : Εκατό φορές να γύριζα πίσω το χρόνο εκατό φορές την Καρολάιν θα διάλεγα.

Πρόεδρος: Όμως δεν μπορείτε να το κάνετε.

Κατηγορούμενος: Είναι δύσκολο να περιγράψω σε κάποιον το πώς ήμασταν μαζί. Το όνομά μου δεν το άκουσα ποτέ,  «αγάπη μου» και «μικρέ μου» με φώναζε, ακόμα και αν διαφωνούσαμε σε κάτι. Ήταν ό,τι πιο σπάνιο στη ζωή μου και στη ζωή της, άσχετα από το αποτέλεσμα.

Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος είπε στο δικαστήριο πως ήδη από το φθινόπωρο του 2018 είχαν αποφασίσει να παντρευτούν στις 15 Ιουλίου 2019, που θα έκλειναν 2 χρόνια σχέσης.

«Το φθινόπωρο του 2018 πήραμε μια τεράστια απόφαση. Να περάσει σε σχολή στην Αθήνα να ζήσουμε μαζί. Γιατί να μην παντρευτούμε στην επέτειο των δύο ετών, σκεφτήκαμε; Λέγαμε και οι δυο να προχωρήσουμε. Το όνειρό της ήταν να παντρευτεί σε παραλία δίπλα στη θάλασσα. Καταλήξαμε ότι δεν γίνεται νομοθετικά στην Ελλάδα. Το ψάχναμε.Καταλήξαμε να κάνουμε ένα ρομαντικό ταξίδι στο εξωτερικό και να παντρευτούμε. Ξέρω είναι δύσκολο να καταλάβετε έναν άνδρα 29 ετών να παντρευτεί μία 18χρονη».

Ο κατηγορούμενος είπε ότι δεν το μετάνιωσε ποτέ που παντρεύτηκαν και συνέχισε να μιλά αναλυτικά για το γάμο. «Οργανώσαμε ένα γάμο που τον βλέπαμε μόνο σε ταινίες. Είχε κλείσει μέχρι και τα λουλούδια και την τούρτα και το αυτοκίνητο της τελετής από τα Χριστούγεννα. Το οργάνωσε όπως θα το έκανε ένα ειδικευμένο γραφείο. Ανήμερα το Χριστούγεννα στα Καλάβρυτα της έκανα και επίσημα την πρόταση γάμου που της άξιζε. Ήμασταν πανευτυχείς. Θέλαμε να κάνουμε το ταξίδι, να παντρευτούμε και μετά να το πούμε. Σε κάποιους στενούς φίλους το είχαμε πει».

Πρόεδρος: Υπήρχε λόγος που δεν το είπατε στους γονείς σας;

Κατηγορούμενος: Όχι, δεν είχαμε σκεφτεί γάμο με πολύ κόσμο. Το σχέδιο ήταν ένα ρομαντικό ταξίδι οι δυο μας. Να γυρίσουμε στην Αθήνα και μα κάνουμε τη δεξίωση με όλους.

Πρόεδρος: Το πλάνο ήταν μετά την ενηλικίωσή της να ζήσει στην Αθήνα;

ΚατηγορούμενοςΘέλαμε η κοινή μας ζωή να ξεκινήσει ονειρικά. Η απόλυτη προτεραιότητα στα πάντα ήταν η ευτυχία της.

Η επιλογή του σπιτιού στα Γλυκά Νερά έγινε από κοινού, είπε ο κατηγορούμενος:

«Το συγκεκριμένο σπίτι το αγάπησα.  Δεν μπορούσα να φανταστώ να μένω μέσα στην πόλη, ούτε εκείνη, είχε μεγαλώσει σε νησί. Το σπίτι μας άρεσε εμφανισιακά. Της το έδειξα με βιντεοκλήση. Ήταν δίπλα στη θεία της που μένει στην Παλλήνη, πέντε λεπτά από το μετρό».

Πρόεδρος: Τα προβλήματα πότε άρχισαν;

Κατηγορούμενος: Το πρόβλημα είναι σχετική λέξη.

Πρόεδρος: Δηλαδή δεν υπήρχαν προβλήματα;

Κατηγορούμενος: Το εάν είναι πρόβλημα ή όχι εγώ το βλέπω διαφορετικά, γιατί δεν ξέρει κανείς τι ζούσαμε. Γυρίσαμε από την Πορτογαλία, ήμασταν ευτυχισμένοι.

Ξεσπώντας σε κλάματα ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος μίλησε στο δικαστήριο για την πρώτη εγκυμοσύνη της συζύγου του λίγο μετά το γάμο τους και το πώς επηρέασε τη σχέση τους η αποβολή που ακολούθησε.

Πρόεδρος: Τα προβλήματα πότε άρχισαν;

Κατηγορούμενος: Το πρόβλημα είναι σχετική λέξη.

Πρόεδρος: Δηλαδή δεν υπήρχαν προβλήματα;

Κατηγορούμενος: Το εάν είναι πρόβλημα ή όχι, εγώ το βλέπω διαφορετικά, γιατί δεν ξέρει κανείς τι ζούσαμε. Γυρίσαμε από την Πορτογαλία, ήμασταν ευτυχισμένοι. Μάθαμε ότι είναι έγκυος. Το να κάνουμε ένα μωράκι δεν ήταν αρνητικό από μόνο του. Ο φόβος ήταν για το πώς όλα μας τα όνειρα και αυτά που ήθελε να κάνει θα γίνουν και δεν θα χαλάσουν.

Θέλαμε να γίνουν τα σχέδιά μας και το παιδί να ομορφύνει τη ζωή μας. Όταν το χάσαμε τον «σποράκο»ήμασταν συνεχώς με κλάματα. Πέσαμε ο ένας πάνω στον άλλον.

Τον «σποράκο» τον χάσαμε στο σπίτι μου, τον βάλαμε σε λουλουδάκια, το πήγαμε στον Υμηττό, ήταν παιδάκι. Δεν ήταν η Λυδία μας το πρώτο παιδί…  (κλαίει). Γονάτισα για πρώτη φορά στη ζωή μου.

Πρόεδρος: Άρχισαν τα προβλήματα τότε;

Κατηγορούμενος: Μας αλλοίωσε και τους δύο. Εκείνη αντιδρούσε εγώ κλεινόμουν. Ήταν ευθύς άνθρωπος, δεν είχε διπλωματία με τους δικούς της ανθρωπους. Δεν θυμάμαι να υπήρχε κάτι.
Δεν ψάχναμε αφορμές.

Ο κατηγορούμενος επαναλάμβανε διαρκώς ότι προτεραιότητά του ήταν η ευτυχία της συζύγου του: «Δεν υπήρχε όνειρο, σκέψη για το μέλλον που να μην έχει την Καρολάιν δίπλα μου.»

Ρωτήθηκε από την πρόεδρο γιατί το οικόπεδο που θα έχτιζαν το νέο τους σπίτι ήταν στο όνομά του παρότι οικονομικά συνέβαλαν κυρίως οι γονείς της Καρολάιν και απάντησε:

«Πήραμε την απόφαση να χτίσουμε. Δεν είχαμε ακόμα κοινή φορολογική δήλωση, το δάνειο ήταν στο όνομά μου. Δεν υπήρχε η σκέψη “αν κάποτε χωρίσουμε”. Γι αυτό το οικόπεδο ήταν στο όνομά μου. Έτσι κι αλλιώς θα ήταν γραμμένο στην κόρη μας το σπίτι.»

Στη συνέχεια μίλησε για τους λόγους που η Καρολάιν ήθελε να σταματήσει τις σπουδές της.

«Θα άφηνε τη στατιστική. Έλεγε “δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου πίσω από ένα γραφείο για πάντα”. Είχε ταλέντο στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική. Βρήκαμε την καλύτερη σχολή, μαζέψαμε τα χρήματα για την εγγραφή. Εγώ το αποδεχόμουν απόλυτα. Είχε τρομερό ταλέντο.
Η προτεραιότητά μου ήταν να είναι ευτυχισμένη, γιατί να της κόψω τα φτερά;»

Όπως είπε η 8η Μαΐου ήταν η τελευταία ευτυχισμένη τους μέρα:

«8 Μαΐου ήταν γιορτή της μητέρας, ήταν όλα υπέροχα. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, είχαμε πάει ταξίδι στο Ντουμπάι τις προηγούμενες ημέρες, της είχα φέρει λουλούδια, γιόρταζε πρώτη φορά. Ήταν η τελευταία ευτυχισμένη μέρα.»

Exit mobile version