Στον κόσμο αυτό, περιπλανώμενοι ανάμεσα στις δοκιμασίες και τις στιγμές που θα κρατήσουμε αξέχαστες, συναντάμε τις ζωές ανθρώπων, που γράφονται με αληθινή πίστη προς τον Κύριο. Μια από αυτές τις ιστορίες είναι και αυτή της 25χρονης Σταυρούλας . Αυτή γυναίκα μοιράζεται μαζί μας ένα αληθινό θαύμα που βίωσε και πραγματικά της άλλαξε την ζωή. Παρακάτω ακολουθεί η προσωπική της εξομολόγηση.
Η ιστορία της Σταυρούλας
«Ονομάζομαι Ηλιάδου Σταυρούλα και είμαι 25 ετών. Θα ήθελα να αναφέρω ότι έμεινα έγκυος τον μήνα Οκτώβριο του 2000, όταν προσκύνησα την Αγία Ζώνη της Παναγίας στην Ασσηρο Θεσσαλονίκης.
Η εγκυμοσύνη μου κύλησε ομαλά και ήρθε η ώρα του τοκετού, στις 21 Ιουλίου του 2001. Από το προηγούμενο βράδυ είχα τοποθετήσει στην βαλίτσα μου την κορδέλα της Αγίας Ζώνης, όμως, πριν ξεκινήσω για την κλινική, κάτι με ώθησε να την φορέσω. Μάλιστα, την ώρα που δεχόμουν την επισκληρίδιο αναισθησία, κάποιοι με ειρωνεύτηκαν.
“Τις ώρες του τοκετού προσευχόμουν”
Σιωπηλά, τις ώρες του τοκετού, προσευχόμουν, γιατί το μωρό έχανε τους παλμούς του. Είχε δύο περιτυλίξεις με τον ομφάλιο λώρο. Μία στο χεράκι του και μία στον λαιμό, και υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να πνιγεί. Με την Χάρη της Παναγίας έφερα στον κόσμο τον γιο μου.
Ενώ έκανα τον σταυρό μου και πίστεψα πώς όλα είχαν τελειώσει, διαψεύστηκα. Μία σειρά από επικίνδυνες επιπλοκές έκαναν την κατάσταση πολύ σοβαρή. Ακόμη και στην μετάγγιση αίματος ο οργανισμός μου αντέδρασε αρνητικά. Είχα εξαντληθεί πάρα πολύ και δεν είχα κουράγιο να αντιδράσω. Την ύστατη στιγμή που κάλεσαν ασθενοφόρο για να μεταφερθώ στο νοσοκομείο, άγγιξα την Αγία Ζώνη και είπα: Παναγία μου, ας γίνει το θέλημά σου. Βοήθησέ με να ζήσω και όπου σταθώ θα αναφέρω το θαύμα σου. Αν είναι θέλημά σου να φύγω απ’ αυτήν την ζωή, βοήθησε αυτούς που αφήνω να μην πονούν.
Στο νοσοκομείο είχαν ετοιμάσει χειρουργείο και είπαν στους δικούς μου ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη. Προσωπικά δεν θυμάμαι μέχρι την άλλη μέρα ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Μόνο έναν γιατρό μαιευτήρα-χειρουργό καθηγητή, ο οποίος στάθηκε στην πόρτα της εντατικής και μου είπε:
Αυτό που φοράς σ’ έσωσε. Η ζώνη της Παναγίας και μετά όλοι οι άλλοι.
Το ίδιο ανέφερε και στους γονείς μου μετέπειτα.
Η εξέλιξη της υγείας μου προς το καλύτερο ήταν πολύ γρήγορη. Ευχαρίστησα την Παναγία, δύο μήνες μετά τη γέννα μου. Μία φορά προσκύνησα τη Χάρη της στην Τήνο και δεύτερη στον Σοχό, όπου είχα τη μεγάλη συγκίνηση να προσκυνήσω την Αγία Ζώνη της που με έσωσε. Όπου μου δοθεί η ευκαιρία, αναφέρω το θαύμα της και την ευχαριστώ απ’ τα βάθη της καρδιάς μου».