Καθημερινές είναι πλέον οι μαρτυρίες πιστών για τα θαύματα που γίνονται με την βοήθεια του Αγίου Εφραίμ. Άλλωστε, εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ημέρα σπεύδουν στη μονή του Αγίου για προσευχηθούν και να ζητήσουν βοήθεια από τον Άγιο στις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν.
Η μαρτυρία μητέρας που συγκλονίζει
Ακολουθεί η συγκλονιστική μαρτυρία μιας μητέρας που εξηγεί πως με τη βοήθεια του αγίου σώθηκε το νεογέννητο παιδάκι της από εγκεφαλικό οίδημα. Η ίδια, συγκινημένη και ακόμη σε σοκ αλλά μεγάλη πίστη στην καρδιά της γράφει λεπτομερώς την περιπέτεια αλλά και το θαύμα που έζησε.
Θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να ευχαριστήσω τον Θεό και τον Άγιο Εφραίμ για το θαύμα που αξιώθηκα να ζήσω. Ήμουν έγκυος και στις 29/12/2001 μου είχαν δώσει ημερομηνία τοκετού. Όταν έφθασε η ημερομηνία αυτή και δεν είχα ακόμη γεννήσει ο γιατρός μου έδωσε επιπλέον άλλη μία εβδομάδα. Στις 02/01/2002 μ’έπιασαν οι πόνοι από το πρωί, κι ενώ πήγα στο Νοσοκομείο και με εξέτασε η μαία, μου είπε ότι ψάχνουν τον γυναικολόγο μου, επειδή ήταν μάλλον τοκετός.
Τα θέματα υγείας μετά την γέννα
Εν ολίγοις γέννησα την άλλη μέρα (03/01/02), ημέρα του Αγίου Εφραίμ. Το παιδί γεννήθηκε μελανό από έλλειψη οξυγόνου κι έκλαψε μετά από 30 λεπτά, είχε ενεργηθεί μέσα μου (αφού καθυστέρησε αρκετά ο τοκετός) και κινδύνεψα άμεσα κι εγώ.
Η νεαρή μητέρα συνεχίζει την μαρτυρία της, λέγοντας:
Το παιδί έπαθε άπνοια, δεν το έβαλαν στη θερμοκοιτίδα να το υποστηρίξουν με οξυγόνο, με αποτέλεσμα να παθαίνει συνέχεια σπασμούς. Έφυγε επειγόντως το ίδιο απόγευμα με συνοδεία γιατρού για το Νοσοκομείο Παίδων «ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ» για να διαγνώσουν οι γιατροί ότι το παιδί μου υπέστη εγκεφαλικό οίδημα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, οι γιατροί δεν έδιναν ελπίδες… μας έλεγαν να παρακαλούμε να φύγει από τη ζωή (ή θα πέθαινε το μωρό ή θα το παίρναμε φυτό, διότι οι σπασμοί είχαν καταστρέψει όλα τα ζωτικά του όργανα, κι η καρδούλα του που χτυπούσε ήταν εξασθενημένη).
To θαύμα του Αγίου που έσωσε το παιδί
Η γυναίκα στην ανακοίνωσή της συνεχίζει αφήνοντας τον κόσμο άφωνο, λέγοντας:
Η κατάστασή του παρέμενε κρίσιμη, η μόνη μας ελπίδα ήταν ο Θεός και ο Άγιος Εφραίμ που παρακαλούσαμε καθημερινά. Σε 13 μέρες έγινε το δεύτερο εγκεφαλογράφημα, όπου οι γιατροί δεν ήθελαν να μας πουν το αποτέλεσμα της εξέτασης, μη μας δώσουν θάρρος. Αφού πέρασαν δύο μέρες μας ανακοίνωσαν το νέο, ότι το παιδί μας είναι τελείως καλά και δεν καταλάβαιναν πώς έγινε αυτό, αφού εκείνοι περίμεναν το μοιραίο. Εδώ τώρα πρέπει να αναφέρω πως μέσα σ’αυτές τις 13 μέρες ο Άγιος Εφραίμ μας φανερώθηκε με πολλούς τρόπους.
Mία θεία μου είχε δει ένα όνειρο: Βρισκόταν σε μια Εκκλησία του Αγίου Εφραίμ εκείνη κι ένα αγοράκι που έκλαιγε συνεχώς, το έπιασε για να ηρεμήσει κι εκείνο σηκώθηκε και περπατούσε. Όταν μας το είπε η θεία μου πήγαν με τη μητέρα μου στην ίδια Εκκλησία.
Το σημάδι από τον Άγιο
Καθ’οδόν η μητέρα μου ζητούσε από τον Άγιο Εφραίμ ένα σημάδι να της δείξει. Καθώς εκείνη άναψε το καντήλι αυτό έσβησε και θεώρησε ότι το μωράκι μου θα πέθαινε. Όταν πήγε να το ανάψει, δεν πρόλαβε να πάρει τον αναπτήρα, και ξανάναψε μόνο του. Τότε κατάλαβε πως το παιδάκι θα ζούσε και θα βοηθούσε ο Μεγαλοδύναμος και ο Άγιος Εφραίμ. Στο σπίτι μου μέσα τον νιώθαμε με χτυπήματα στις εικόνες και με μυρωδιά λιβανιού που πλημμύριζε σε όλα τα δωμάτια.
Η γυναίκα δεν θα ξεχάσει ποτέ τα “μεταφυσικά” γεγονότα που συνέβησαν μέσα στο σπίτι της. Το μωράκι νοσηλεύτηκε δεκαεπτά (17) μέρες στην Εντατική. Μετά από όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω, άλλες 13 μέρες σε κανονικό δωμάτιο, όπου άρχισαν να του δίνουν σιγά-σιγά γαλατάκι. Μετά το φέραμε πια σπίτι.
Το όνειρο με το προφητικά μηνύματα
Ο καιρός περνούσε κι έπρεπε να το πάμε για επανέλεγχο μετά από δύο μήνες. Λίγες μέρες πριν μία άλλη θεία είδε ένα όνειρο: Ήταν στο σπίτι μου για επίσκεψη εκείνη κι ένα παληκάρι μαζί της με άσπρο πουκάμισο και μαύρο παντελόνι. Το παληκάρι ήρθε πρώτη φορά στο σπίτι μου κι εγώ άρχισα να τον ξεναγώ. Πριν προλάβω να του δείξω τα υπνοδωμάτια μπήκε μόνος του στο δωμάτιό μου, που είχα το μωρό, κι άρχισε να ξεκουμπώνει τα μανικετόκουμπά του. Όσο εγώ ετοίμαζα κάτι να τον κεράσω, πήγε η θεία μου να τον φωνάξει και της είπε: «ΦΥΓΕ ΕΣΥ ΕΓΩ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΩ ΤΟ ΜΩΡΟ».
Τέτοιες ιστορίας μας συγκινούν και μας ανατριχιάζουν. Είναι μαρτυρίες που μας δίνουν δύναμη και θάρρος να συνεχίζουμε στις δυσκολίες της ζωής.