Παναγία: Το καλοκαίρι του 2011, μεταξύ των ευλαβών προσκυνητών της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Μονή ήταν και ένα ανδρόγυνο, αρκετά νέοι άνθρωποι.
Ο άνδρας είχε ταλαιπωρηθεί από σοβαρή ασθένεια και είχε φτάσει κοντά στο θάνατο.
Αφηγήθηκε τις εμπειρίες που είχε, ενώ βρισκόταν σε αφασία, προ του θανάτου:
«Είδα ότι βρισκόμουν σε ένα άγνωστο μέρος. Εκεί προ ενός μεγάλου τούνελ, είδα τον πατέρα μου, ο οποίος είχε πεθάνει προ αρκετών ετών. Τον κοίταξα, με κοίταξε και ένευσε αρνητικά το κεφάλι του, σαν να ήθελε να μου πει:
-Όχι, δεν θα έλθεις τώρα εδώ που είμαι εγώ.
Αμέσως μετά βρέθηκα σε έναν τεράστιο λάκκο βαθύ, που έμοιαζε σαν κρατήρας ηφαιστείου! Εκεί μέσα αγωνιούσα για το πώς θα βγω.
Τότε σήκωσα τα μάτια μου ψηλά κι επικαλέστηκα σε βοήθεια την Παναγία. Αμέσως Την είδα να έρχεται από πάνω μου, να με πιάνει από τους δύο βραχίονες, να με σηκώνει, να με βγάζει από τον λάκο αυτό, και να με ακουμπά επάνω σε μία πεδιάδα όμορφη με πράσινο χορτάρι σαν “γκαζόν”. Εκεί ένιωσα μια μεγάλη ανακούφιση και ευεξία. Είχα σωθεί!
Δεν ήταν όμως μόνο όνειρο. Ενώ οι γιατροί δεν περίμεναν καμιά καλυτέρευση, εγώ συνήλθα και παρουσίασα μια ανεξήγητη βελτίωση της υγείας μου. Σε λίγο καιρό βγήκα από το νοσοκομείο.
Η Κυρία Θεοτόκος με την δύναμη του Υιού Της με έσωσε!»
(Από το βιβλίο, «Παρηγοριά της Θεϊκής αγάπης», της Ιεράς Μονής Βαρνάκοβας, Δωρίδα 2012, σελ. 48-49).