Από την ώρα που έπεσε το Canadair, βλέπω όλα τα social media να γεμίζουν από το βίντεο της πτώσης του αεροπλάνου και από διάφορα «φουστανελάτα».

Τέτοια πρεμούρα να δείξουμε πως σκοτώθηκαν τα δύο παλικάρια… Λες κι άμα δεν βάζαμε το βίντεο όλοι εμείς θα μας κατηγορούσε κανείς για αναισθησία!

Μην τυχόν και δεν δει κάποιος την τραγωδία… Καλύτερα να βάζαμε τις πυρκαγιές μπας και ξύπναγε κανείς από όλους αυτούς που έχουν την ευθύνη και δεν στέλναμε τα παιδιά στο θάνατο, με το «χρέπι» που βαφτίζουμε πυροσβεστικό… Ναι αυτό που πετάει εδώ και μισό αιώνα! Πόσο πια! Νισάφι… Το ίδιο που έπεσε στην ίδια πάνω κάτω περιοχή πριν από 16 χρόνια… Βάζουμε τα παιδιά να πετάνε προς τον θάνατο, για να σώσουν ό,τι σώζεται…

Μετά «πουλάμε» το θάνατο τους στα social media, καμωνόμαστε τους λυπημένους και πάμε παρακάτω. Όλοι… Α… Τους επιβραβεύουμε με τη λέξη «αθάνατοι» και όλα καλά. Ρε, δεν θέλουμε άλλους αθάνατους. Ζωντανούς τους θέλουμε! Να πηγαίνουν στη δουλειά και να ξέρουν ότι θα γυρίσουν σπίτι.

Κανείς δεν θέλει να γίνει ήρωας. Ούτε εμείς. Να σβήνουν τις φωτιές τους θέλουμε τους ανθρώπους. Και να τους παρέχουμε αεροπλάνα, οχήματα, μάνικες, στολές… Όχι ιπτάμενα φέρετρα. Διάβασα ότι τα πρώτα Canadair τα πήραμε το 1975… Και πως τα περισσότερα είναι καθηλωμένα στο έδαφος, γιατί δεν έχουμε καν ανταλλακτικά…

Άρα αυτά που πετάνε καταπονούνται πιο πολύ και από τους πιλότους μας… Αυτά όμως δεν θα στα πει κανείς. Κι αν στα πουν τα ίδια τα παιδιά που πετάνε δεν θα τους ακούσεις. Όπως δεν άκουσες τους ανθρώπους στα τρένα, όταν φώναζαν.

Γιατί; Γιατί ζεις στην Ελλάδα. Την χώρα που ξοδεύει ήρωες για να τοκίσει λαμόγια. Στη χώρα που έχουμε γεμίσει «αθάνατους». Αθάνατοι όλοι. Κι ας μην το θέλουν. Ήρωες σώνει και ντε… Για να μην πάνε στα σπίτια τους όλοι αυτοί οι ανίκανοι, πάνε στο χώμα τα παλικάρια.

Yγ. Δεν υπάρχει «κομματική» φωτιά… Σας έχουμε σιχαθεί όλους. Καιρό τώρα.