Ποια video games αγοράζαμε μετά τα κάλαντα τη δεκαετία του ’90.
«Έλεγες τα κάλαντα το πρωί και στις 12 το μεσημέρι αγόραζες Game Boy», είναι μία φράση που διαβάζουμε σε πολλά (νοσταλγικά) γκρουπ στο Facebook, αυτές τις γιορτινές ημέρες.
Άλλωστε ήταν μια πραγματικότητα στα 90s, καθώς τα περισσότερα πιτσιρίκια που ξεκινούσαν να λένε τα κάλαντα από νωρίς το πρωί τις Παραμονές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, γρήγορα συγκέντρωναν το απαιτούμενο ποσό, σε δραχμές τότε, και έτρεχαν στο πιο κοντινό παιχνιδάδικο για να αγοράσουν το Game Boy, ή κάποια άλλη παιχνιδομηχανή που λαχταρούσαν.
Στις 12 (όντως) αγόραζες το Game Boy μαζί με το tetris (αναγκαστικά)
Η ανυπομονησία ήταν έκδηλη στα πρόσωπα των παιδιών που χτυπούσαν με ένταση τα τρίγωνα. Τα περισσότερα παιδιά όταν συγκέντρωναν το ποσό των 29.900 δρχ., σταματούσαν τα κάλαντα και έτρεχαν στο πιο κοντινό κατάστημα παιχνιδιών για να κάνουν δικό τους το Game Boy και ας ήταν μόνο με το tetris και όχι κάποιο άλλο παιχνίδι. Άλλωστε το… άλλο παιχνίδι είχαν προνοήσει να το ζητήσουν από τον Άγιο Βασίλη ή να το δανειστούν από κάποιο φίλο ή συγγενή.
Το Game Gear δεν «τραβούσε» ούτε τα Χριστούγεννα
H Sega έδειξε αργά αντανακλαστικά και άργησε πολύ να πλασάρει φορητή κονσόλα. Όταν το έκανε όμως ήταν εντυπωσιακή, έγχρωμη και μάλιστα μπορούσε να μετατραπεί σε τηλεόραση! Όμως στο θέμα του marketing είχε χάσει πολύ έδαφος σε σχέση με το Game Βoy με αποτέλεσμα να μην «τραβάει» ούτε την περίοδο των εορτών.
Οι κόντρες των μεγάλων αλυσίδων παιχνιδιών
Έχοντας μυριστεί το κλίμα και την τάση της δεκαετίας των 90s, οι μεγάλοι «παίκτες» που πουλούσαν και ηλεκτρονικά παιχνίδια έκαναν ειδικούς διαγωνισμούς καλώντας τα παιδιά στο χώρο τους, μέσω διαφημίσεων στην τηλεόραση. Λαμπρόπουλος και Μινιόν είχαν την πρωτοκαθεδρία σε αυτές τις καμπάνιες. Βέβαια στο παιχνίδι προσπαθούσαν να μπουν και άλλοι «παίκτες» οι οποίοι έκαναν αξιόλογες προσπάθειες.
Mega Drive Vs Super
Nintendo
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 δεν υπήρχε παιδί που να μην είχε παίξει με μια παιχνιδομηχανή. Όσοι είχαν ήδη το Game Βoy ήθελαν να έχουν συνδεδεμένη στην τηλεόραση τους μια κονσόλα 8bit ή ακόμη καλύτερα 16bit. Έτσι, τις ημέρες λίγο πριν τη νέα χρόνια και χάρη στα κάλαντα έκαναν το όνειρο τους πραγματικότητα.
Οι επιλογές ή μάλλον οι κόντρες ήταν οι εξής:
Νintendo Entertainment System Vs Master System II και SNES Vs Mega Drive II
Όσα παιδιά δεν είχαν συγκεντρώσει 50.000 δρχ. (και πώς να το κάνουν αφού σχεδόν 100.000 δρχ. ήταν ένας μισθός τότε), έμπαιναν στο πρώτο δίλημμα μεταξύ NES και Master System II.
Όσα από την άλλη είχαν κάνει πολλή υπομονή και είχαν καταφέρει να βάλουν στην άκρη περισσότερες από 50.000 δρχ., διάλεγαν μεταξύ των δύο 16bit κονσολών.
Μάριο ή Sonic ήταν το δίλημμα και πραγματικά στα 16bit ήταν δύσκολο. Βέβαια, αργότερα η Nintendo πλάσαρε και τον Donkey Kong για να κερδίσει περισσότερους μικρούς gamers.
Οι τίτλοι
Ο Μάριο 3 είναι αναμφισβήτητα ο Game King. Δεν ήταν λίγα τα παιδιά που αγόραζαν το NES Nintendo για να παίξουν το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ήταν ό,τι καλύτερο έχει βγει ποτέ σε Μάριο, καινοτόμο για την εποχή του και συγκινησιακά αξεπέραστο. Η τιμή του όμως ήταν τσουχτερή για τα δεδομένα της εποχής, στις 16.900 δρχ δηλαδή 49,6 ευρώ.
Για το Game Βoy, ο Super Mario Land 1 ήταν πολύ διαδεδομένος και ήταν διακαής πόθος για πολλά παιδιά που αναγκαστικά έπαιρναν το πακέτο Game Βoy με tetris.
Ο Sonic ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος της Sega. Ωστόσο όπως έχουμε ξαναγράψει σε αυτή εδώ τη στήλη, τα πιο μικρά παιδιά γοητεύονταν από τον ταχύτατο μπλε σκαντζόχοιρο σε αντίθεση με τα μεγαλύτερα που προτιμούσαν fighting και arcade games.
