Η απώλεια της μητέρας είναι μια από τις πιο συγκλονιστικές και επώδυνες εμπειρίες που μπορεί να βιώσει κανείς στη ζωή του. Η μητέρα είναι, συχνά, η πυξίδα μας, ο πρώτος μας δάσκαλος και η πηγή της άνευ όρων αγάπης. Η απουσία της φέρνει μαζί της ένα κενό που είναι δύσκολο να γεμίσει, ανατρέποντας τις ισορροπίες μέσα μας και στον κόσμο γύρω μας. Αυτό το κείμενο μας περιγράφει τα 5 στάδια της θλίψης που περνάει κανείς μέσα από μια αληθινή μαρτυρία.
«Να ξέρεις πώς όταν φύγει η μαμά σου από τη ζωή, ο χρόνος θα σταματήσει. Τελείως. Θα νιώσεις ξανά παιδί, όσο χρονών κι αν είσαι. Θα επιθυμείς να ήσουν ξανά εκείνο το μικρό κορίτσι, εκείνη η έφηβη που είχε ακόμη τη μαμά της. Θα κάνεις τα πάντα για να γυρίσεις το χρόνο πίσω, απλώς για να την έχεις πάλι κοντά σου.
Θα αισθανθείς ότι δεν θυμάσαι αρκετά πράγματα από εκείνη και θα τσαντιστείς. Στις αρχές, θα ξεχάσεις τον τρόπο που γελάει και όλα αυτά που ζήσατε μαζί. Θα προσπαθήσεις να συνθέσεις τα κομμάτια των αναμνήσεών σας στο μυαλό σου και θα κάνεις ό,τι μπορείς για να τις κρατήσεις, να θυμάσαι κάθε λεπτομέρεια γιατί αυτό είναι το μόνο που σου μένει τώρα—αναμνήσεις.
Πρέπει να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι δεν τρελαίνεσαι. Το σώμα σου είναι σε σοκ. Ετοιμάζεσαι να περάσεις από όλα εκείνα τα στάδια της θλίψης για τα οποία σου μιλούν.
Είσαι θυμωμένη γιατί δεν ήσουν έτοιμη. Ήθελες περισσότερο χρόνο. Έπρεπε να έχεις περισσότερος χρόνο. Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι δίκαιο. Θα προσπαθήσεις να διαπραγματευτείς, σχεδόν να παρακαλέσεις τον Θεό να σου την στείλει πίσω. Του λες ότι θα κάνεις τα πάντα για να την έχεις πάλι κοντά σου και να δεις το χαμόγελό της για μία ακόμα φορά. Αλλά ξέρεις ότι δεν μπορείς να την ξαναφέρεις πίσω, και αυτό είναι το χειρότερο κομμάτι.
Θα είσαι σε πλήρη άρνηση. Πώς είναι δυνατόν να χάνω τη μαμά μου; Αυτό δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Θέλεις να ξυπνήσεις από αυτόν τον φρικτό εφιάλτη, αλλά δεν μπορείς γιατί δεν είναι όνειρο. Είναι η πραγματικότητα.
Θα πέσεις σε κατάθλιψη. Θα σου φαίνεται ότι δεν θα υπάρξει άλλη καλή μέρα και ότι ποτέ δεν θα υπάρξει άλλη μέρα όπου ο πόνος δεν θα είναι αφόρητος. Αλλά θα υπάρξει, απλώς κράτα γερά.
Η αποδοχή είναι ένα δύσκολο στάδιο να φτάσεις. Είναι δύσκολο να αποδεχτείς ότι το άτομο που σου έδωσε ζωή… έφυγε. Είναι τόσο δύσκολο να αποδεχτείς ότι δεν μπορείς να σηκώσεις το τηλέφωνο για να την καλέσεις όταν συμβαίνει κάτι καλό ή όταν χρειάζεσαι να κλάψεις. Το χειρότερο μέρος αυτού του σταδίου είναι ότι όσο κι αν το προσπαθήσεις, εκείνη δεν θα επιστρέψει.
Αυτό που θα σου δίνει παρηγοριά όμως ακόμα και μετά τον χαμό της θα είναι πάντα η αγάπη της.»
Πηγή: herviewfromhome.com