Έχετε αναρωτηθεί γιατί κάποιος άνθρωπος μπαίνει ξαφνικά στη ζωή μας και νιώθουμε σαν να τον γνωρίσαμε χρόνια πριν;
Ο νόμος της αγάπης ορίζει ότι κάπου στον κόσμο υπάρχει ένας ιδανικός σύντροφος. Η θεωρία του Αριστοφάνη, όπως περιγράφεται στο Συμπόσιο του Πλάτωνα αναφέρει: “Ο άνθρωπος ήταν αρχικά ένα πλάσμα με δύο κεφάλια και τέσσερα χέρια και πόδια. Κάποια στιγμή χωρίστηκε στη μέση και έκτοτε είναι καταδικασμένος να ψάχνει αιωνίως για το άλλο του μισό.”
Ο δάσκαλος του Πλάτωνα, Σωκράτης, μέσα από το εγκώμιό του για τον έρωτα, παρουσιάζει την άποψή του γι`αυτό το “άλλο μισό”. Εξηγεί, λοιπόν, ότι σε αυτή την αναζήτηση δεν υπάρχει ακρίβεια. Ο έρωτας δεν έχει να κάνει με την αναζήτηση του” άλλου μισού” ούτε με την ολοκλήρωση “του όλου”. H αναζήτηση του κάθε ανθρώπου είναι γι` αυτό που είναι κατά βάση καλό. “Το μόνο που ερωτεύεται ο άνθρωπος δεν είναι παρά το καλό” και επιδιώκει να το αποκτήσει και να το κατέχει παντοτινά…
Θα συμφωνήσω κι εγώ μαζί του… Τον καλό, τον πιο ταιριαστό σύντροφο αναζητά ο καθένας για τον εαυτό του. Ωστόσο, επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω τη φράση “το άλλο μισό”, γιατί είναι ρομαντικός όρος για το σύντροφο ζωής…
Από την αρχή της ανθρωπότητας, σε όλες τις γωνιές του κόσμου, οι άνθρωποι αναρωτιούνται για το αν είναι προδιαγεγραμμένη από τη μοίρα η συνάντηση δύο ανθρώπων που ερωτεύονται. Δεν είναι λίγοι οι φιλοσοφικοί μύθοι που αναζητούν μια απάντηση…
Το πεπρωμένο… Είναι το καθορισμένο από τη μοίρα, το προδιαγεγραμμένο… Αυτό που κατευθύνει τον ανθρώπινο βίο, χωρίς ο άνθρωπος να είναι σε θέση να αντιδράσει. Γιατί η μοίρα είναι εκείνη που έχει καθορίσει το μέλλον και την εξέλιξή του. Ο συγκεκριμένος όρος προέρχεται από το πέπρωται, που σημαίνει: αυτό που έχει καθοριστεί από τη μοίρα. H λέξη αυτή απαντά σε στίχο του Ομήρου: «Όπποτέρω θανάτοιο πεπρωμένον εστίν».
O όρος μοίρα είναι παράγωγον ουσιαστικό από το αρχαίο ρήμα μείρομαι. Αυτό σημαίνει: λαμβάνω μέρος, μετέχω στην κλήρωση. Στη νεότερη γλώσσα, συνώνυμα θεωρούνται οι περιφράσεις: το μέρος (μοίρα), που αναλογεί στον καθένα. Μεταφορικά είναι το αναπόφευκτο, το γραφτό, το ριζικό, το τυχερό, ο κλήρος. Η μοίρα ωστόσο δεν πρέπει να συγχέεται με την τύχη. Οι ανατολικοί λαοί θεωρούν ότι η τύχη δεν προκαλεί τις συμφορές, αλλά τα ευτυχή γεγονότα, αποδίδοντας ιδιαίτερη σημασία στο «Κισμέτ».
Οι όροι πεπρωμένο και μοίρα μπορεί να σχετίζονται, αλλά δεν ταυτίζονται καθώς η μοίρα προηγείται του πεπρωμένου.
Μοίρα θεωρείται η υπερφυσική δύναμη, «υπερθεότητα» που διαμοιράζει στον κόσμο τα καλά και τα κακά. To πεπρωμένο επαγρυπνεί ώστε να τηρούνται αυστηρά όλα όσα προδιεγράφησαν από τη μοίρα. Συνεπάγεται, λοιπόν, ότι το πεπρωμένο είναι, κατά κάποιον τρόπο, το επιγέννημα της μοίρας.
Υπάρχει ένας Ιαπωνικός μύθος της “αόρατης, κόκκινης κλωστής”, ένας θρύλος που σχετίζεται με τη μοίρα και το πεπρωμένο. Εξηγεί τα μυστήρια της ζωής με έναν τρόπο που δείχνει ιδιαίτερα πιστευτός, αλλά ταυτόχρονα και ρομαντικός.
Ας υποθέσουμε ότι το σώμα μας είναι διάφανο κι ας κλείσουμε τα μάτια μας για να “δούμε” την πολύπλοκη, ατελείωτη εικόνα των αιμοφόρων αγγείων, που συνδέει όλα τα μέρη του σώματος. Oλόκληρη η ύπαρξή μας οφείλεται σε αυτά τα αιμοφόρα αγγεία. Υπάρχει ένα αγγείο που συνδέει την καρδιά με το μικρό δάχτυλο, το οποίο “εκπροσωπεί” την καρδιά μας…
Για αυτόν τον λόγο, σε πολλούς πολιτισμούς, όταν δυο άνθρωποι κάνουν ανακωχή ενώνουν τα μικρά τους δάχτυλα.
Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, αυτό το νήμα που προέρχεται από την καρδιά δεν τελειώνει στην άκρη του δακτύλου, αλλά συνεχίζει με την μορφή μιας αόρατης κόκκινης κλωστής, η οποία “ρέει” από το μικρό μας δάχτυλο και ενώνεται με τις κόκκινες κλωστές των άλλων ανθρώπων.
Δύο άνθρωποι, λοιπόν που συνδέονται με αυτόν τον τρόπο συνδέονται μεταξύ τους με την ίδια μοίρα. Είναι αναπόφευκτο ότι κάποια στιγμή θα συναντηθούν, ό,τι κι αν συμβεί. Ανεξάρτητα από το χρόνο, τον τόπο ή τις διαφορετικές συνθήκες της ζωής τους. Θα βρεθούν και αυτή η συνάντηση θα επηρεάσει βαθιά και τους δύο. Μπορεί αυτές οι κλωστές να τεντωθούν και να μπερδευτούν ώστε να αναβληθεί η “ένωσή τους”, αλλά οι δεσμοί δεν θα σπάσουν ποτέ.
Άραγε, έχετε αναρωτηθεί ποτέ: “Αυτός ο άνθρωπος μπήκε για κάποιον λόγο στην ζωή μου.” Η μοίρα είναι η μοίρα που σας οδηγεί σε κάποιο σημείο στο οποίο μπορείτε να φέρετε την αλλαγή στις ζωές των άλλων.
Σύμφωνα με την ολιστική φιλοσοφία, ακόμα και αν δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε, οι ζωές μας κινούνται σε μια προαποφασισμένη κατεύθυνση η οποία καθοδηγείται από αόρατες κλωστές. Το ίδιο το Σύμπαν τις δημιουργεί και με το πέρασμα του χρόνου, η κόκκινη κλωστή που μας συνδέει με την αδελφή ψυχή μας γίνεται όλο και μικρότερη.
Ο Καρλ Γιούνγκ, το ονομάζει συγχρονικότητα ή αόρατο κοσμικό ιστό….”Ο κόσμος μας είναι γεμάτος εμπόδια, αλλά τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία.”, λένε οι Ιάπωνες…
Ένας υπέροχος μύθος που κατά τη γνώμη μου έχει βαθιές ρίζες και είναι αληθινός… Γιατί… μπορεί να νιώθουμε απογοητευμένοι και μόνοι, όμως αργά ή γρήγορα, έρχεται μια συνάντηση… Και τότε νιώθεις ότι το χέρι σου αξίζει να “χάνεται” μέσα στο δικό του. Τα δαχτυλά σου θα ξαπλώνουν με εμπιστοσύνη πάνω στην παλάμη του. Θα ζεις μαζί του έντονες στιγμές, αλλά η ψυχή σου και η καρδιά σου θα είναι ήρεμες πια… Το ίδιο θα νιώθει κι αυτός ο άνθρωπος για εσένα…