Καίτη Φίνου: Τα δόντια άρχισαν σιγά σιγά να σπάνε και να μένουν μόνο οι ρίζες.
Η Καίτη Φίνου έδωσε συνέντευξη και αναφέρθηκε στην αποχή της από την τηλεόραση, αλλά και τον Σταμάτη Γαρδέλη.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η ηθοποιός μίλησε στο περιοδικό «Λοιπόν» κι αρχικά, εξήγησε τους λόγους, που δεν τη βλέπουμε σε κάποια τηλεοπτική σειρά.
«Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ότι μπορεί να μην με θέλουν κάποιοι συνάδελφοι; Όπως και να έχει, το έχω εμπεδώσει πια όλο αυτό και δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Ούτε με νοιάζει πια και όσο περνάει ο καιρός και βλέπω ότι κάποιοι προσπαθούν να φτιάξουν ορισμένα πρόσωπα για να τα βγάλουν προς τα έξω και είναι ονόματα άγνωστα σε μένα, λέω χίλιες φορές που δεν παίζω. Σε λίγο καιρό, θα πάρω την σύνταξή μου και θα εξαφανιστώ να μην βλέπω κανέναν. Έχει καταντήσει πια αηδία όλοι αυτοί οι παρεούληδες», είπε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στον Σταμάτη Γαρδέλη και αποκάλυψε πως δεν είχε κάποια επικοινωνία μαζί του, αφού βγήκε από το Δαφνί. «Δεν έχω μιλήσει με τον Σταμάτη και ούτε θα του μιλήσω. Οι άνθρωποι σε αυτές τις καταστάσεις θέλουν ανθρώπους δίπλα τους που να είναι πάρα πολύ δικοί τους. Τι να πει με εμένα που είχαμε να μιλήσουμε 10 χρόνια;», δήλωσε.
Όσο για την ίδια και τις απώλειες που βίωσε, ανέφερε: «Πολλοί θα με πουν σκληρή. Επί δυο χρόνια κοίταζα τις φωτογραφίες των αδερφών μου που έχουν φύγει και κάποια στιγμή, είπα “όχι δεν τελειώσατε σαν αδερφές μου, αλλά είστε εκεί που είστε και εγώ είμαι εδώ, ζωντανή. Έτσι το θέλησε ο Θεός”. Για κάποιον λόγο γίνονται όλα».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η υγεία σου πως είναι αυτή τη στιγμή; Μια φορά αρρώστησα με Covid, γιατί πρόσεχα, αλλά μετά το Πάσχα κόλλησα. Πάντα είμαι με μάσκα, όταν μιλάω με άλλους – είναι η ηλικία και τα κιλά, δεν θέλω να περάσω αυτά που άκουσα από άλλους. Μου παρουσιάστηκαν διάφορα μετά το πρώτο διάστημα που βγήκα από το νοσοκομείο. Έλεγα «πώς θα καθίσω στο νοσοκομείο χωρίς τηλεόραση;», αλλά με είχαν στο οξυγόνο, ήταν σαν να βρισκόμουν σε συννεφάκι και κοιμόμουν συνέχεια. Περίπου για ένα μήνα, από την κούραση, με το ζόρι πήγαινα στην τουαλέτα, λες και έσκαβα, ενώ σιγά σιγά έβλεπα την όρασή μου να λιγοστεύει, να τα βλέπω πιο θαμπά γύρω τα πράγματα. Τα δόντια μου άρχισαν να πονάνε.
Ειδικά η κάτω γνάθος πονούσε τόσο πολύ που κάποια στιγμή νόμιζα ότι μου την τραβούσαν με τανάλια. Πήγα σε ένα νοσοκομείο και μου έκαναν μια ένεση, όπου έπαθα αλλεργικό σοκ… Πρέπει να έφυγα για λίγο από τη ζωή. Θυμάμαι μόνο ότι έπεσα στη μέση του διαδρόμου του νοσοκομείου, ενώ κρατούσα τη γλώσσα μου, γιατί νόμιζα ότι είχε γεμίσει σπόρια. Δεν φοβόμουν, αλλά με ενοχλούσαν τα σπόρια και ζητούσα να με βοηθήσουν να τα βγάλω από το στόμα μου. Σαν όνειρο, θυμάμαι ότι με κουβάλησαν στο καρδιολογικό, ένιωθα κάποια τσιμπήματα, και μετά έμαθα ότι ήταν αλλεργικό σοκ κι αυτό που γινόταν στη γλώσσα μου ήταν που έκλεινε ο λαιμός μου. Μου έβαλαν ένα καλώδιο από τη μύτη, μάλλον κάμερα, και κατέβηκε κάτω από τον φάρυγγα.
Τελικά έχασες τα δόντια σου; Ναι, τα έχασα τα δόντια μου. Γίνεται ένα λάθος, έπρεπε να βάλω γέφυρα. Μετά το αλεργικό σοκ δεν αναλάμβαναν, πήγαινα από γιατρό σε γιατρό, ειδικά την πάνω μεριά. Τα δόντια άρχισαν σιγά σιγά να σπάνε και να μένουν μόνο οι ρίζες. Στα κάτω πήγα και έκανα εξαγωγή ριζών. Τώρα πρέπει να κάνω τα πάνω, τα οποία όμως συνδέονται με τα μάτια, όπου έχω την ωχρά κηλίδα. Τυφλώνομαι… Θα πρέπει να κάνω ενέσεις στα μάτια τον Φεβρουάριο. Με ενέσεις λένε ότι είμαι εντάξει. Αν δεν τις κάνω και το αφήσω, τυφλώνομαι. Θα κάνω μια επέμβαση σε γναθοχειρούργο, να βγάλω και τις ρίζες των επάνω δοντιών, γιατί δεν τα αναλαμβάνει οδοντίατρος από τη στιγμή που έχω και τα μάτια μου.
