Αν υπήρξε νικητής στο debate, αυτός σίγουρα ήταν η Ράνια Τζίμα. Κι αν υπήρχε χαμένος ήταν η… δημοσιογραφία.

γράφει η Aleka Nikola – reader.gr

Ηατάκα της «αυτό που έγινε απόψε ήταν ακριβώς αυτό που ήθελαν τα κόμματα» αποδεικνύει περίτρανα γιατί την επόμενη μέρα όλοι -για ακόμη μία φορά- κατέκριναν τους δημοσιογράφους.

Κατηγορούσαν όλους τους δημοσιογράφους εκτός από τη Ράνια Τζίμα που την ήθελαν για… πρωθυπουργό.

Γιατί όμως η Ράνια Τζίμα είναι τόσο αγαπητή ενώ αυτό που κάνει είναι απλώς τη δουλειά της; Γιατί πολλοί από εμάς δεν την κάνουμε.

Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ψάχνει στο βάθος τα πάντα για να αποκαλύψει την αλήθεια. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να στηλιτεύει την αυθαιρεσία της εξουσίας και να έρχεται σε αντιπαράθεση με όποιον δεν τον κάνει. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ενημερώνει αντικειμενικά για τα σημαντικότερα γεγονότα, και να δίνει την απαιτούμενη προσοχή, γιατί διαμορφώνει συνειδήσεις.

Στην Ελλάδα όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Φιλοκυβερνητικά Media με δημοσιογράφους που «χαϊδεύουν» πολιτικούς και «θάβουν» σκάνδαλα συμπληρώνουν την τοξική εικόνα του χώρου που στα social media περιγράφεται ως «ΑΡΔ».

Σε αυτό το σκοτεινό περιβάλλον, η Ράνια Τζίμα που τολμάει να στριμώξει τον πρωθυπουργό, που δεν λυπάται τον αρχηγό της αντιπολίτευσης και που τα βάζει με τον Γιάννη Πρετεντέρη μοιάζει με «ζεστό» φως.

Η Ράνια Τζίμα προσδίδει δημοσιογραφική αξιοπρέπεια σε έναν χώρο που είναι χαμένη από καιρό, κάνοντας απλώς τη δουλειά της.

Κάτι που δεν είναι αυτονόητο και γι’ αυτό ξεχωρίζει στα μάτια του κόσμου.

Γιατί ρωτάει για τις εθνικές τραγωδίες και τα σκάνδαλα και όχι για το… αγαπημένο τους φαγητό.